|
|
|||||||||||||
Ostatnie 10 torrentów
Ostatnie 10 komentarzy
Wygląd torrentów:
Kategoria:
Muzyka
Gatunek:
Progressive Rock
Ilość torrentów:
72
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Zremasterowana, brytyjska edycja z mnóstwem (33 minuty) niepublikowanego materiału! Kolejna rewelacyjna pozycja z katalogu East Of Eden. Na drugim albumie (po genialnym LP 'Mercator Projected' z 1969) zespół wciąż drążył wschodnie rejony, dodając przy okazji nieco więcej pierwiastków jazzowych, a także psychodelicznie kombinując z przesuwem taśm... Fascynująca i oczywiście zdecydowanie progresywna płyta! Debiutancki album East of Eden - zrecenzowany przeze mnie lata temu "Mercator Projected" - to jeden z najbardziej kultowych NKR-ów. Choć zaliczanie akurat tej grupy do tzw. nieznanego kanonu rocka, jest dość kontrowersyjne. Nie był to bowiem zupełnie nieznany zespół - na początku kariery odnosił dość znaczące sukcesy komercyjne w ojczystej Wielkiej Brytanii. Pod względem popularności, ale też liczby wydanych albumów, bliżej mu raczej do Atomic Rooster czy Budgie (pomijam tu wielbienie tego drugiego przez Polaków), niż T2 lub Night Sun. Inna sprawa, że z biegiem lat zespół faktycznie stał się nieco zapomniany. Szkoda, bo jego twórczość jest naprawdę interesująca. Nie tylko na wspomnianym "Mercator Projected" - kolejne dwa albumy również trzymają wysoki poziom. Pora przyjrzeć się bliżej pierwszemu z nich. "Snafu" został wydany równo rok po debiucie, w lutym 1970 roku. W międzyczasie zdążyła zmienić się sekcja rytmiczna - basistę Steve'a Yorka (który odszedł do Manfred Mann Chapter Three) i perkusistę Dave Dufont zastąpili Andy Sneddon i Geoff Britton. To nie jedyna zmiana, gdyż rolę głównego wokalisty, oryginalnie pełnioną przez gitarzystę Geoffa Nicholsona, przejął saksofonista Ron Caines (który na debiucie śpiewał tylko w jednym kawałku). Sama muzyka również przeszła znaczącą metamorfozę. O ile na debiucie dominuje psychodeliczno-orientalne granie, z domieszką folku, hard rocka, bluesa i jazzu, tak tutaj zdecydowanie wzrosło znaczenie elementów jazzowych. "Leaping Beauties for Rudy / Marcus Junior" składa się z freejazzowej introdukcji i jazzrockowego rozwinięcia, a w "In the Snow for a Blow" umieszczono cytat z "Better Git It in Your Soul" Charlesa Mingusa. Nawet w pozornie folkowym "Confucius" pojawiają się zdecydowanie jazzowe solówki saksofonu. Znajdziemy tu jednak także utwory bliższe poprzedniego longplaya, jak dynamiczny "Have to Whack It Up", z ostrą, wręcz hardrockową gitarą, czy rewelacyjny "Nymphenburger", łączący rockowy czad z tworzącą niesamowity klimat partią skrzypiec. Nie brakuje tu psychodelicznych zabaw z odwracaniem taśm ("Xhorkom", "Uno Transito Clapori", "Habibi Baby"), pojawiają się też wpływy muzyki arabskiej ("Ramadhan", "Gum Arabic"). Reedycje albumu zawierają ponadto fantastyczny, celtycko-folkrockowy kawałek "Jig-a-Jig" (spory przebój singlowy). A wszystko to składa się na zaskakująco spójną całość. "Snafu" jest z pewnością albumem bardziej eksperymentalnym i bardziej dojrzałym od "Mercator Projected", choć chyba nie tak dobrym pod względem kompozytorskim. Nie da się też ukryć, że muzycy East of Eden, choć utalentowani, nie byli na tyle sprawnymi instrumentalistami, by grać jazz rocka na poziomie chociażby Soft Machine. Mimo wszystko, świetny to album. Paweł Pałasz Gone is French Canadian Dave Dufont from the drum kit and Steve York on bass and in comes Geoff Brittan and Andy Sneddon respectively. This second album is a much proggier statement than Mercator Projected, but it is still plagued with imperfections but none are glaring. The sound is rather different but is also tighter (different rhythm section) , but the three frontmen Arbus , Caines and Nicholson are still there. The intro of the album does bring you back to their debut with its hard blues- derived prog, but soon forgotten by a two-part track starting with an almost free jazz intro but second part Marcus Junior instils an eastern European feel to the much improvised but structured finale. The six-part 8min long third track (a bit like some Caravan tracks the parts have names but the collective track has no clear name) is clearly the centre of the album, but again it is relatively slow to start and only in the Ramadhan, does it raise your eyebrow with interest and the slight Arabic feel is confirmed throughout the track even if they evoke a Mingus theme and a short drum solo. The Italian named opener (2nd side) is full of weird but basic tape effect that unfortunately last too long and irritates with repeated listenings. The 8min+ Confucius is again slow to develop but here the great Arabic Gum intro with fitting ambiances are delightful, with the flute evoking a bit Focus's Anonymous theme. Clearly another highlight of this album as the track develops in an insane and chaotic quagmire. Nymphenberger is one of those tracks that most of the older progheads have heard without ever knowing it was East Of Eden, but it was a minor hit and justifiably so, even if it pales in comparison with their next hit Jig-A-Jig. Next up is another multi (three in this case) part track that veers between mid- Eastern ambiances and almost free jazz before easing into an awesome improv where the violins are left right and centre until the Nymphenberger is briefly reprised before reverting to the previous madness. The Outro is a slow track oscillating with almost declamative vocals and piano-electronic doodlings - sounds a bit like 70's beat poet happening. Clearly the better of East Of Eden albums, this is also the last album where the three kingpins were together as the mega hit (and completely atypical of their style) will change many things, the next album boasting a completely different line- up save Dave Arbus. Sean Trane ..::TRACK-LIST::.. 1. Have to Whack It Up 2:20 2. Leaping Beauties for Rudy / Marcus Junior 7:02 3. Xhorkham / Ramadhan / In the Snow for a Blow (incl. Better Git It in Your Soul) 8:07 4. Uno Transito Clapori 2:28 5. Gum Arabic / Confucius 8:18 6. Nymphenburger 6:15 7. Habibi Baby / Boehm Constrictor / Beast of Sweden 6:22 8. traditional - arranged by East Of Eden 1:36 Bonus tracks: 9. Jig-a-Jig (A-side 1970 single) 3:43 10. Petite Fille 3:55 * 11. Biffin Bridge 5:52 * 12. Blue Boar Blues 7:14 * 13. Nymphenburger (1st take) 5:16 14. Marcus Junior (edit for 1970 single) 5:12 15. Jig-a-Jig (take 9) 4:17 * Previously unreleased ..::OBSADA::.. Geoff Nicholson - guitars, vocals, harmonica, piano, strings Ron Caines - piano, saxophones (tenor, soprano and alto electric & acoustic), vocals, stylophone Dave Arbus - electric violin, tenor saxophone, flute, trumpet, bagpipes, Indian bells Andy Sneddon - bass, strings Geoff Britton - drums, percussion (claves, African hand drum) With: Peter Ryston - tape (4) Robin Sylvester - tape (4), engineer https://www.youtube.com/watch?v=ZbrIu26EDqU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-21 16:05:05
Rozmiar: 480.76 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Rewelacja! Jedna z najwcześniejszych i zarazem najlepszych progresywnych płyt, jakie kiedykolwiek powstały! Oryginalna, urocza rockowa muzyka - trochę jak wczesny i bardziej rozmarzony Jethro Tull ze szczyptą King Crimson i Colosseum i z dodatkiem muzyki Wschodu. Nie można się oderwać! Zremasterowana, brytyjska edycja m.in. z obłędną, 7-minutową przeróbką 'Eight Miles High' Byrdsów, a także trwające razem 18 minut dwa nagrania demo (doskonałej jakości)! Dla mnie „Mercator Projected” to jedna z esencji piękna tzw. muzyki popularnej przełomu lat 60-tych i 70-tych; swoboda tworzenia, inspiracji, szukania środków wyrazu i poszukiwania własnego brzmienia. Według mnie to zdecydowanie najlepszy okres rozwoju muzyki rockowej. „Mercator Projected” jest tego jednym z wielu przykładów. Prog rock, jazz rock, trochę psychodelii, mocny shot (to barmańskie określenie; takie zboczenie zawodowe) orientu. Generalnie trudno określić jednoznacznie styl, który EOE prezentują na swojej debiutanckiej płycie. „Northern Hemispehere” – stonowana psychodelia. „Isadora” – turecki rytm, świetne partie saksofonu i fletu w połączeniu z pulsującą linią melodyczną Geoffa Nicholsona przenoszą nas w sam środek „Baśni 1000 i jednej nocy”. „Waterways” – delikatne skrzypce Arbusa, stonowany rytm, odrobina „karmazynowych” klimatów. To dopiero początek; chwilę potem czeka nas psychodeliczny odjazd rodem z debiutanckiej płyty Pink Floyd z dodatkiem orientalnych dźwięków. „Centauri Woman” – zdecydowanie żart muzyczny rozpoczynający się od.. odgłosów spuszczanej wody w sedesie. Całość utworu utrzymana jest z bluesowej tonacji, z odrobiną „istofideno-owego” psychodelicznego stylu. No i do tego dochodzi prześmieszny tekst o „kobiecie o świetnym ciele, ale końskiej twarzy”... „Bathers” – dużo melotronou, baśniowy klimat..., niemal rodem z klasycznych płyt The Moody Blues. „Communion” – utrzymany w klimacie poprzednich utworów, czyli takie pomieszanie wszystkiego. Rozpoczyna ją swojska, zdawać by się mogło, partia fletu przerodzona w złowrogą partię skrzypiec i niespokojną linię melodyczną. Znów pojawia się bliskowschodni klimat utworu... i rosyjski żart na koniec utworu. „Moths” – znów „pachnie” orientem dzięki partii perkusji i saksofonu z domieszką floydowej psychodelii. „In The Stable of the Sphinx” – takie podsumowanie całej płyty, w ośmiu i pół minutach muzycy East Of Eden zdają się zawrzeć całą esencję “Mercator Projected” plus fajna, nieco „doors’owa” gitarowa solówka. Po pierwszym przesłuchaniu wydawać by się mogło, że „Mercator Projected” to przysłowiowe ‘mydło i powidło’ ale w całym tym galimatiasie nietrudno odnaleźć ład i spójność, które nieczęsto charakteryzują debiutanckie wydawnictwa. W poczynaniach EOE wyczuwa się konsekwencje i świadomość własnego - obranego z pełną świadomością - stylu. Właśnie dzięki temu, iż EOE jest zespołem niemal zapomnianym, odkrycie ich debiutanckiej płyty przez kogoś, komu wydaje się, że w tzw. rocku progresywnym usłyszał już wszystko, może okazać się bardzo miłym zaskoczeniem i impulsem do dalszych poszukiwań takich, zakopanych gdzieś głęboko w zakurzonych antykwariatach, perełek. Paweł Horyszny Druga połowa lat 60. była niezwykle ciekawym okresem w muzyce rockowej. Pojawiło się wielu ambitnych twórców, których eksperymenty znacznie poszerzały ramy gatunku, tworząc nowe style. Nie wszyscy z nich zdobyli jednak należne uznanie. Do takich niedocenionych, dziś już zapomnianych wykonawców zaliczyć można brytyjską grupę East of Eden. Stało się tak pomimo obiecującego początku kariery (bardzo udane albumy "Mercator Projected" i "Snafu"), oraz zdobycia pewnej rozpoznawalności (dzięki przebojowemu singlowi "Jig-A-Jig", ale też za sprawą gościnnego występu lidera Dave'a Arbusa w utworze "Baba O' Riley" The Who). Zawiniło wiele rzeczy. Na pewno zbyt liczna konkurencja i słaba promocja wytwórni (zespół zakontraktowany był w Deram Records - oddziale Decca Records, który słynął z małych nakładów albumów nowych wykonawców). Ale też sam zespół, który nie mógł utrzymać stałego składu, a wraz z kolejnymi zmianami, malała jakość jego muzyki. Problemem był też pewnie sam styl grupy, trudny do sklasyfikowania, co musiało rozzłościć krytyków. Na debiutanckim albumie "Mercator Projected" zwraca uwagę bardzo bogate brzmienie, które oprócz podstawowego w rocku instrumentarium - gitara, bas i bębny - obejmuje także skrzypce, saksofon, flet, dudy, kalimbę, harmonijkę i klawisze, w tym syntezator (słyszalny przede wszystkim na początku "Communion"). Równie bogate są inspiracje zespołu - od rocka psychodelicznego, przez blues, folk i jazz, po muzykę arabską i klasyczną, a gdzieniegdzie pojawiają się też cięższe, hardrockowe riffy. W praktycznie każdym utworze muzycy mieszają przynajmniej kilka tych elementów, dzięki czemu całość brzmi bardzo oryginalnie i spójnie. Zespół wypracował własny styl, dzięki czemu można znaleźć wspólny mianownik zarówno w tych bardziej energetycznych i przebojowych momentach albumu ("Northern Hemisphere", "Isadora"), tych bardziej stonowanych, z psychodelicznym klimatem (mocno orientalizujący "Waterways", oniryczny "Bathers"), jak i zakręconym instrumentalnym jamie "In the Stable of the Sphinx", który doskonale wieńczy i podsumowuje ten album. Nieco od całości odstaje tylko bardziej surowy brzmieniowo "Centaur Woman", o ewidentnie żartobliwym charakterze (za sprawą tekstu i odgłosu... spuszczanej wody w sedesie), ale też z fajnymi partiami bluesowej harmonijki i niezłą improwizacją z przesterowanym basem. Na brak różnorodności na pewno nie można narzekać. "Mercator Projected" nie jest może wielkim dziełem, bo brakuje na nim czegoś naprawdę wybitnego. Ale z drugiej strony - to naprawdę dobrze skomponowany, świetnie zagrany i porządnie brzmiący, a przy tym całkiem oryginalny album. Dla miłośników muzyki z tamtych lat, którzy poznali już dobrze wszystkich znanych wykonawców - pozycja obowiązkowa. Paweł Pałasz A spellbinding work from the dawn of the progressive era, Mercator Projected is no fully-formed symphonic prog masterpiece. But as a harbinger of the future (this album emerged in 1969) that is also challenging and enjoyable in its own right, there are few albums to match the status of this one. East Of Eden's true star is Dave Arbus who plays violin, flute, recorder and sax (although Ron Caines also joins in on sax) and it is a shame that the group's success with the novelty hit single Jig-A-Jig (#7 in April 1971) eventually stranded them in no-man's land. However this awesomely inventive debut should not be allowed to be forgotten. What stays with me most is the glorious hook of Isadora ... "Isadora dance, we are entranced" probably works best if you're down with the hippie vibe, for dancing flutes and Eastern themes are draped around lyrics that are simultaneously corny and deep. Mercator Projector is also defined by the psychedelic rambles of Waterways, and perhaps more than anything else the proto-prog blues of Northern Hemisphere and the hilarious harmonica-driven Centaur Woman (replete with an impressive fuzz-bass solo courtesy of Steve York). The softer side of the band is featured in the melancholic Bathers, in which violin, organ (from Caines) and recorder are blended to astounding effect. With the subtle drumming of Dave Dufont giving the song added character, this song might well appeal to those who enjoy King Crimson's early ballads. The propulsive Communion also features flute prominently, as well as some cute sound effects and even a joke told in another language (they translate everything except the punchline!). Moth is another piece that incorporates Eastern style exploration, although it is occasionally interspersed with a glorious Beatlesque melody. It all concludes with the high-octane jazzy jam In The Stable Of The Sphinx, which is carried by the saxes, but features spectacular turns on violin and guitar from Arbus and Geoff Nicholson respectively. There are shades of Jethro Tull & Gravy Train here, but these guys are generally jazzier, almost straying into Soft Machine territory. There are times when they sound like King Crimson or The Moody Blues, although it's interesting that they don't use the mellotron at all. When you factor in that they were doing this stuff at the same time that most of these bands got their start, it becomes apparent that East Of Eden is an essential stop for those looking to investigate the roots of progressive rock. I consider Mercator Projected to be among the best proto-prog albums ever. Trotsky ..::TRACK-LIST::.. 1. Northern Hemisphere 5:03 2. Isadora 4:19 3. Waterways 7:00 4. Centaur Woman 7:09 5. Bathers 4:57 6. Communion 4:02 7. Moth 4:03 8. In the Stable of the Sphinx 8:20 Bonus tracks: 9. Waterways (demo July 1968) 6:40 10. In the Stable of the Sphinx (demo July 1968) 11:10 11. Eight Miles High 6:51 ..::OBSADA::.. Geoff Nicholson - guitar, vocals Dave Arbus - electric violin, flute, bagpipes, recorder, saxophones (2 at once) Ron Caines - soprano & alto saxophones (acoustic & amplified), organ, vocals (4) Steve York - bass, harmonica, kalimba Dave Dufont - percussion https://www.youtube.com/watch?v=hM4Bt-BCFEc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-20 16:36:55
Rozmiar: 160.54 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Rewelacja! Jedna z najwcześniejszych i zarazem najlepszych progresywnych płyt, jakie kiedykolwiek powstały! Oryginalna, urocza rockowa muzyka - trochę jak wczesny i bardziej rozmarzony Jethro Tull ze szczyptą King Crimson i Colosseum i z dodatkiem muzyki Wschodu. Nie można się oderwać! Zremasterowana, brytyjska edycja m.in. z obłędną, 7-minutową przeróbką 'Eight Miles High' Byrdsów, a także trwające razem 18 minut dwa nagrania demo (doskonałej jakości)! Dla mnie „Mercator Projected” to jedna z esencji piękna tzw. muzyki popularnej przełomu lat 60-tych i 70-tych; swoboda tworzenia, inspiracji, szukania środków wyrazu i poszukiwania własnego brzmienia. Według mnie to zdecydowanie najlepszy okres rozwoju muzyki rockowej. „Mercator Projected” jest tego jednym z wielu przykładów. Prog rock, jazz rock, trochę psychodelii, mocny shot (to barmańskie określenie; takie zboczenie zawodowe) orientu. Generalnie trudno określić jednoznacznie styl, który EOE prezentują na swojej debiutanckiej płycie. „Northern Hemispehere” – stonowana psychodelia. „Isadora” – turecki rytm, świetne partie saksofonu i fletu w połączeniu z pulsującą linią melodyczną Geoffa Nicholsona przenoszą nas w sam środek „Baśni 1000 i jednej nocy”. „Waterways” – delikatne skrzypce Arbusa, stonowany rytm, odrobina „karmazynowych” klimatów. To dopiero początek; chwilę potem czeka nas psychodeliczny odjazd rodem z debiutanckiej płyty Pink Floyd z dodatkiem orientalnych dźwięków. „Centauri Woman” – zdecydowanie żart muzyczny rozpoczynający się od.. odgłosów spuszczanej wody w sedesie. Całość utworu utrzymana jest z bluesowej tonacji, z odrobiną „istofideno-owego” psychodelicznego stylu. No i do tego dochodzi prześmieszny tekst o „kobiecie o świetnym ciele, ale końskiej twarzy”... „Bathers” – dużo melotronou, baśniowy klimat..., niemal rodem z klasycznych płyt The Moody Blues. „Communion” – utrzymany w klimacie poprzednich utworów, czyli takie pomieszanie wszystkiego. Rozpoczyna ją swojska, zdawać by się mogło, partia fletu przerodzona w złowrogą partię skrzypiec i niespokojną linię melodyczną. Znów pojawia się bliskowschodni klimat utworu... i rosyjski żart na koniec utworu. „Moths” – znów „pachnie” orientem dzięki partii perkusji i saksofonu z domieszką floydowej psychodelii. „In The Stable of the Sphinx” – takie podsumowanie całej płyty, w ośmiu i pół minutach muzycy East Of Eden zdają się zawrzeć całą esencję “Mercator Projected” plus fajna, nieco „doors’owa” gitarowa solówka. Po pierwszym przesłuchaniu wydawać by się mogło, że „Mercator Projected” to przysłowiowe ‘mydło i powidło’ ale w całym tym galimatiasie nietrudno odnaleźć ład i spójność, które nieczęsto charakteryzują debiutanckie wydawnictwa. W poczynaniach EOE wyczuwa się konsekwencje i świadomość własnego - obranego z pełną świadomością - stylu. Właśnie dzięki temu, iż EOE jest zespołem niemal zapomnianym, odkrycie ich debiutanckiej płyty przez kogoś, komu wydaje się, że w tzw. rocku progresywnym usłyszał już wszystko, może okazać się bardzo miłym zaskoczeniem i impulsem do dalszych poszukiwań takich, zakopanych gdzieś głęboko w zakurzonych antykwariatach, perełek. Paweł Horyszny Druga połowa lat 60. była niezwykle ciekawym okresem w muzyce rockowej. Pojawiło się wielu ambitnych twórców, których eksperymenty znacznie poszerzały ramy gatunku, tworząc nowe style. Nie wszyscy z nich zdobyli jednak należne uznanie. Do takich niedocenionych, dziś już zapomnianych wykonawców zaliczyć można brytyjską grupę East of Eden. Stało się tak pomimo obiecującego początku kariery (bardzo udane albumy "Mercator Projected" i "Snafu"), oraz zdobycia pewnej rozpoznawalności (dzięki przebojowemu singlowi "Jig-A-Jig", ale też za sprawą gościnnego występu lidera Dave'a Arbusa w utworze "Baba O' Riley" The Who). Zawiniło wiele rzeczy. Na pewno zbyt liczna konkurencja i słaba promocja wytwórni (zespół zakontraktowany był w Deram Records - oddziale Decca Records, który słynął z małych nakładów albumów nowych wykonawców). Ale też sam zespół, który nie mógł utrzymać stałego składu, a wraz z kolejnymi zmianami, malała jakość jego muzyki. Problemem był też pewnie sam styl grupy, trudny do sklasyfikowania, co musiało rozzłościć krytyków. Na debiutanckim albumie "Mercator Projected" zwraca uwagę bardzo bogate brzmienie, które oprócz podstawowego w rocku instrumentarium - gitara, bas i bębny - obejmuje także skrzypce, saksofon, flet, dudy, kalimbę, harmonijkę i klawisze, w tym syntezator (słyszalny przede wszystkim na początku "Communion"). Równie bogate są inspiracje zespołu - od rocka psychodelicznego, przez blues, folk i jazz, po muzykę arabską i klasyczną, a gdzieniegdzie pojawiają się też cięższe, hardrockowe riffy. W praktycznie każdym utworze muzycy mieszają przynajmniej kilka tych elementów, dzięki czemu całość brzmi bardzo oryginalnie i spójnie. Zespół wypracował własny styl, dzięki czemu można znaleźć wspólny mianownik zarówno w tych bardziej energetycznych i przebojowych momentach albumu ("Northern Hemisphere", "Isadora"), tych bardziej stonowanych, z psychodelicznym klimatem (mocno orientalizujący "Waterways", oniryczny "Bathers"), jak i zakręconym instrumentalnym jamie "In the Stable of the Sphinx", który doskonale wieńczy i podsumowuje ten album. Nieco od całości odstaje tylko bardziej surowy brzmieniowo "Centaur Woman", o ewidentnie żartobliwym charakterze (za sprawą tekstu i odgłosu... spuszczanej wody w sedesie), ale też z fajnymi partiami bluesowej harmonijki i niezłą improwizacją z przesterowanym basem. Na brak różnorodności na pewno nie można narzekać. "Mercator Projected" nie jest może wielkim dziełem, bo brakuje na nim czegoś naprawdę wybitnego. Ale z drugiej strony - to naprawdę dobrze skomponowany, świetnie zagrany i porządnie brzmiący, a przy tym całkiem oryginalny album. Dla miłośników muzyki z tamtych lat, którzy poznali już dobrze wszystkich znanych wykonawców - pozycja obowiązkowa. Paweł Pałasz A spellbinding work from the dawn of the progressive era, Mercator Projected is no fully-formed symphonic prog masterpiece. But as a harbinger of the future (this album emerged in 1969) that is also challenging and enjoyable in its own right, there are few albums to match the status of this one. East Of Eden's true star is Dave Arbus who plays violin, flute, recorder and sax (although Ron Caines also joins in on sax) and it is a shame that the group's success with the novelty hit single Jig-A-Jig (#7 in April 1971) eventually stranded them in no-man's land. However this awesomely inventive debut should not be allowed to be forgotten. What stays with me most is the glorious hook of Isadora ... "Isadora dance, we are entranced" probably works best if you're down with the hippie vibe, for dancing flutes and Eastern themes are draped around lyrics that are simultaneously corny and deep. Mercator Projector is also defined by the psychedelic rambles of Waterways, and perhaps more than anything else the proto-prog blues of Northern Hemisphere and the hilarious harmonica-driven Centaur Woman (replete with an impressive fuzz-bass solo courtesy of Steve York). The softer side of the band is featured in the melancholic Bathers, in which violin, organ (from Caines) and recorder are blended to astounding effect. With the subtle drumming of Dave Dufont giving the song added character, this song might well appeal to those who enjoy King Crimson's early ballads. The propulsive Communion also features flute prominently, as well as some cute sound effects and even a joke told in another language (they translate everything except the punchline!). Moth is another piece that incorporates Eastern style exploration, although it is occasionally interspersed with a glorious Beatlesque melody. It all concludes with the high-octane jazzy jam In The Stable Of The Sphinx, which is carried by the saxes, but features spectacular turns on violin and guitar from Arbus and Geoff Nicholson respectively. There are shades of Jethro Tull & Gravy Train here, but these guys are generally jazzier, almost straying into Soft Machine territory. There are times when they sound like King Crimson or The Moody Blues, although it's interesting that they don't use the mellotron at all. When you factor in that they were doing this stuff at the same time that most of these bands got their start, it becomes apparent that East Of Eden is an essential stop for those looking to investigate the roots of progressive rock. I consider Mercator Projected to be among the best proto-prog albums ever. Trotsky ..::TRACK-LIST::.. 1. Northern Hemisphere 5:03 2. Isadora 4:19 3. Waterways 7:00 4. Centaur Woman 7:09 5. Bathers 4:57 6. Communion 4:02 7. Moth 4:03 8. In the Stable of the Sphinx 8:20 Bonus tracks: 9. Waterways (demo July 1968) 6:40 10. In the Stable of the Sphinx (demo July 1968) 11:10 11. Eight Miles High 6:51 ..::OBSADA::.. Geoff Nicholson - guitar, vocals Dave Arbus - electric violin, flute, bagpipes, recorder, saxophones (2 at once) Ron Caines - soprano & alto saxophones (acoustic & amplified), organ, vocals (4) Steve York - bass, harmonica, kalimba Dave Dufont - percussion https://www.youtube.com/watch?v=hM4Bt-BCFEc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-20 16:33:00
Rozmiar: 390.14 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Nowy album koncertowy supergrupy Transatlanttic Live at Morsefest 2022: The Absolute Whirlwind ukaże się 26 kwietnia 2024 roku nakładem Inside Out Music. Został on zarejestrowany podczas słynnego Morsefestu. Morsefest organizowany jest przez Neala Morse'a od 2014 roku w Nashville, w stanie Tennessee. Weekendowe wydarzenie zazwyczaj celebruje muzykę solowych projektów Neala i innych zespołów z nim związanych. Jednak z każdą edycją Morsefestu publiczność zadawała pytanie: kiedy Neal Morse, Mike Portnoy, Roine Stolt i Pete Trewavas wystąpią na tym wydarzeniu? W 2022 roku, podczas 9. edycji Morsefestu, ostatecznie to się stało. W 2021 roku Transatlantic wydał piąty album The Absolute Universe. Ponieważ motto zespołu brzmi: "More Is Never Enough", The Absolute Universe został wydany w dwóch różnych wersjach - The Breath of Life (Abridged version) i Forevermore (Extended version). Ponadto zespół połączył te dwie wersje w edycji Ultimate. Po tym, jak restrykcje związane z pandemią covid ostatecznie zostały zniesione, zespół rozpoczął w kwietniu 2022 roku trasę koncertową, która zakończyła się w weekend 29 i 30 kwietnia na Morsefest. Podczas tego weekendu grupa zaoferowała dwa wieczory. Pierwszego zagrała w całości, po raz pierwszy od 10 lat, swój klasyczny album The Whirlwind. Dodatkowo muzycy zaprezentowali również Into the Blue i Shine z albumu Kaleidoscope oraz klasyczną balladę We All Need Some Light. Drugiego dnia The Absolute Universe - The Ultimate Edition został wykonany w wersji łączącej wszystkie tytuły z dwóch edycji albumu. Wieczór zakończył się mieszanką tytułów z dwóch pierwszych albumów zespołu, w tym All of the Above, My New World i Stranger In Your Soul. Grupa po raz pierwszy występowała razem z chórem i sekcją smyczkową, co sprawiło, że te koncerty okazały się niezwykle wyjątkowe. Rzecz ukaże się w wersji Limited Deluxe 5 CD + 2 Blu-ray z obszerną 36-stronicową książeczką ze zdjęciami w twardej oprawie. Art Rock Międzynarodowa supergrupa Transatlantic ma na swoim koncie pięć albumów studyjnych i aż sześć (do tej pory) zestawów koncertowych, z których jeden nosił tytuł „More Is Never Enough”. Idealnie oddaje on wydawniczą filozofię zespołu, na co dowodem jest opublikowany pod koniec kwietnia kolejny box wypełniony nagraniami na żywo, zatytułowany „The Absolute Universe – Live At MorseFest 2022”. Czy przy tej ilości tego typu publikacji warto raz jeszcze poświęcić trochę czasu i (chcąc nabyć fizyczną wersję) pieniędzy, by zapoznać się z najnowszą propozycją kwartetu Neal Morse – Roine Stolt – Pete Trewavas – Mike Portnoy? Moją odpowiedź na to pytanie znajdą Państwo na końcu tego tekstu. Ale po kolei. W ubiegłym roku ukazała się płyta „The Final Flight – Live At L’Olympia”, która dokumentowała ostatni występ trasy promującej album „The Absolute Universe”. Trasy, która rozpoczęła się w Glenside w USA 15 kwietnia 2022 roku. Dokładnie dwa tygodnie później muzycy dotarli do Cross Plains w Tennessee, by w Life Center Church wystąpić jako gwiazda organizowanego przez Neala festiwalu MorseFest. I to dwukrotnie – 29 i 30 kwietnia, każdego wieczoru przedstawiając publiczności inny set. Dodatkowo na scenie kwartetowi, oprócz etatowego na tej (i poprzedniej) trasie muzyka towarzyszącego w osobie Teda Leonarda (Enchant, Spock’s Beard, Pattern-Seeking Animals), pojawił się żeński chór (Debbie Bresee, Julie Harrison, Amy Pippin, April Zachary), kwartet smyczkowy (Josee Weigand Klein – 1. skrzypce, Kristi Smith – 2. skrzypce, Claire Withcomb – altówka i Gideon Klein – wiolonczela) oraz Philip Martin, który grał na dodatkowych instrumentach perkusyjnych. Zatem specjalnie na te dwa wieczory skład Transatlantic rozrósł się do 14 (!) osób. Pierwszy z wieczorów rozpoczął się od otwierającego płytę „Kaleidoscope” (2014) nagrania „Into The Blue”. Wspominałem, że na poprzedniej koncertowej płycie zabrakło przedstawicieli tego albumu, co dla mnie nie było specjalną wadą. Na szczęście tu wybrano najciekawszy fragment tamtego wydawnictwa. Jako trzecie w setliście pojawił się jeszcze utwór z tego albumu – „Shine”, zadedykowany (podobnie jak całe wydawnictwo) nieżyjącemu już wielkiemu fanowi zespołu, Paulowi Hanlonowi. Wykonanie zostało poprzedzone stosownym przemówieniem Neala. Cóż, nigdy nie byłem specjalnym fanem tego nagrania. Ot, zwykła piosenka. Jednak w tym kontekście wybrzmiała jakoś inaczej, bardziej przejmująco, chwytając za serce. Pierwszą część tego występu uzupełniają dwa nagrania z debiutu („SMPTe” (1999)), cover Procol Harum, od którego de facto zaczęła się historia Transatlantic, czyli „In Held ('Twas) in I” oraz utwór, który po prostu zawsze musi się pojawić, poprzedzony gitarowym duetem Morse – Stolt, „We All Need Some Light”. Tu został wzbogacony klimatyczną partią instrumentów smyczkowych, a główna linia wokalna podzielona została tradycyjnie pomiędzy Neala, Roine i Teda. Głównym daniem tego wieczoru była zagrana w całości suita „The Whirlwind”, która wypełnia drugi dysk audio. Porywająca prezentacja uznawanego za jedno z największych, a może i największe, dokonań grupy żadnego fana nie pozostawi obojętnym. Od pełnego symfonicznego rozmachu (kwartet smyczkowy robi tu różnicę) „Overture / Whirlwind” przez potężny „The Wind Blew Them All Away” (tu świetną pracę wykonują z kolei panie w chórkach), przebojowy „Out Of The Night”, cudownie nastrojowy „Rose Colored Glasses”, funkujący „Set Us Free”, zadziorny „Lay Down Your Life” (śpiewany przez Leonarda), mroczny „Is It Really Happening?” aż po wielki finał w postaci duetu „Dancing With Eternal Glory / Whirlwind (reprise)” muzycy zabierają nas na wspaniałą progrockową podróż swoim sterowcem. Drugi wieczór rozpoczął się od niemniej rewelacyjnego wykonania w całości albumu „The Absolute Universe”. Koncertową odsłonę najbardziej rozbudowanego wydawnictwa w karierze grupy opisałem przy okazji recenzji płyty „The Final Flight – Live At L'Olympia”, więc tu tylko wspomnę, że wzbogacone o dodatkowe głosy, perkusjonalia i, przede wszystkim, kwartet smyczkowy przedstawienie wersji „The Ultimate” naprawdę powala potęgą brzmienia. Na bis muzycy przygotowali nie lada gratkę w postaci dawno nie słyszanego na żywo nagrania tytułowego z drugiej płyty „Bridge Across Forever”. Na scenę powrócili tylko Neal Morse, Roine Stolt i kwartet smyczkowy. Głównym aktorem jest tu oczywiście ten pierwszy, przejmująco śpiewający na tle fortepianowego podkładu wzbogaconego o dźwięki skrzypiec, altówki i wiolonczeli oraz delikatnych gitarowych ozdobników. Po tym, niemal intymnym, utworze przyszłą pora na wielki finał w postaci wiązanki utworów z dwóch pierwszych płyt kwartetu. Ze sceny wybrzmiały połączone ze sobą fragmenty nagrań „Duet With The Devil”, „My New World”, “All Of The Above” i „Stranger In Your Soul”. Jeszcze tylko ukłony i pierwszy (i prawdopodobnie jedyny) występ Transatlantic na MorseFest dobiegł końca. Z opisu umieszczonego wewnątrz wydawnictwa można przeczytać, że był to także ostatni festiwal w tym miejscu, bo niedługo potem budynek został sprzedany. Ogromne przedsięwzięcie muzyczne – dwa wieczory, z których w każdym z nich zaprezentowany został inny set nagrań wypełnia prawie 4 i pół godzinny zestaw wydany z wielkim rozmachem. Pięknie prezentujący się 10-calowy artbook kryje w sobie aż pięć płyt kompaktowych oraz dwa Blu-raye. Niestety na tych dwóch ostatnich dyskach próżno szukać miksu przestrzennego w formacie 5.1, że o Dolby Atmos już nie wspomnę. Cóż, można było się spodziewać czegoś więcej niż tylko stereofonicznej ścieżki. Wizualnie to poprawnie zrealizowany materiał, bez fajerwerków. Czternaścioro muzyków, za plecami których umieszczone zostały trzy ekrany, na których wyświetlane były różne wizualizacje lub też zbliżenia artystów. Do tego raczej spokojne światła i pojawiające się od czasu do czasu dymy, które wprowadzały nutkę tajemniczości m.in. podczas prezentacji utworów „Solitude” czy „Bridge Across Forever”. Dodam, że w lipcu fani, którzy niekoniecznie czują potrzebę posiadania tak rozbudowanego wydawnictwa, a jednocześnie chcący postawić na półce zapis tego materiału w wersji fizycznej, będą mogli nabyć samodzielna wersję wizyjną umieszczoną na dwóch Blu-rayach w „zwykłym” pudełku. 25 lat po debiucie kwartet Stolt – Morse – Portnoy – Trewavas oddaje nam do rąk swoje, już siódme, koncertowe wydawnictwo. Wracając do zadanego we wstępie pytania – „Czy warto sięgnąć po nie?”- cóż, podchodziłem do niego z dużym dystansem i z półką wypełnioną poprzednimi koncertowymi dokumentami. Jednak koniec końców mogę odpowiedzieć, że tak. To po prostu swoiste „Greatest Hits Live” zespołu podane w wyśmienitej formie. Jeśli jest to już naprawdę ostatnia odsłona muzycznych przygód sterowca, to trzeba przyznać, że kłaniają się publiczności z właściwym sobie rozmachem. To doprawdy epickie wydawnictwo w typowym dla Transatlantic stylu. Tomasz Dudkowski There is something special about Morsefest. I finally got to attend in 2023 after years of buying all the videos and live recordings from each previous festival. While the Morsefest performances of Neal Morse’s catalog are maybe not the best ones I have in my collection, I still order them the minute they become available because there is a spirit in them and an emotional charge that is unique. Morsefest, is a two-evening concert, usually giving complete performances of two albums from Morse’s catalog along with some other songs. In fact, with the exception of 2023, Morse had gone out of his way to not play songs that had been played at Morsefest before. While they can be hard to find, each Morsefest recording brings something unique to the table and makes for enjoyable listening and viewing experiences. What also makes these weekends special is that Morse adds other musicians to augment his band: background singers, strings, brass, and another percussionist. It really is great to hear the expanded band. But the best thing is the camaraderie of sitting in the venue, a church near Morse’s home in northern Tennessee in the US, and meeting other fans who traveled from around the world to experience the event. Because you’re with the same people for two days, it quickly becomes a community. It seems like the musicians love it too. For many fans, 2022, with Transatlantic, was the holy grail of Morsefests. This super group, Morse, Roine Stolt, Mike Portnoy and Pete Trawavas, performing two of their albums in full with added musicians was like a prog fans’ dream come true and after 8 previous Morsefests, schedules finally aligned to allow Transatlantic to perform at the festival. So, what about the recordings? Did they capture that elusive “something” that makes Morsefests so special? There is nothing like being there, but these recordings do a great job of letting us experience what it may have been like. The discs for night one are for The Whirlwind and it is brilliant. This nearly 80-minute-long piece is one of the highlights of the band’s career and, while it had been quite a few years since they had performed the whole thing (they had played a 30-minute version on the last two tours, including the one they had completed just before Morsefest) the recording crackles with energy and life. It is pretty spectacular. One fun moment is when Morse gets so caught up in the moment that Portnoy has to remind him that he is supposed to be singing. He quickly jumps in but the band is so good that, without Portnoy mentioning it, we never would have known. The band was well-rehearsed for night two’s rendition of The Absolute Universe, coming just off their US tour and nailed this nearly 100-minute rendition, a merging of the three released studio versions. Being able to perform so much music over two nights is pretty amazing and they did it with skill and precision. The strings support the band exceptionally well and the additional voices fill out the sound nicely. Listen for the way the strings and voices support the primary riff in “Lay Down Your Life” from The Whirlwind and the way the “Overture” from the Absolute Universe gets enhanced. Auxiliary member of Transatlantic, Ted Leonard (Spock’s Beard, Pattern Seeking Animals), gets the chance to sing lead a bit on both nights in addition to supporting on guitar and keys. One of the questions fans talk about at Morsefest is “what other songs will they do?” Fans know that the bulk of the show will be the advertised albums but the bands usually add additional songs to fill out the evenings. Night one had the biggest surprises with the band’s first ever live performance of Procul Harum’s “In Held (Twas) in I.” The rest of the nearly an hour-long first set featured two tracks from Kaleidoscope, an album that was not represented at all on their 2022 tour, “Into the Blue” and “Shine.” Morse gave a bit of the back story to the writing of “Shine” and talked about visiting the home of Paul Hanlon, a person who had attended many Morsefests and was dying. Morse was so inspired by Hanlon’s attitude that he wrote “Shine” soon after. It gives the song special poignancy. They end the set with “We All Need Some Light,” a fitting way to follow “Shine.” Because night two’s centerpiece, The Absolute Universe, is a longer piece there was less room for other songs. The band “merely” gives a 35-minute encore with “Bridge Across Forever,” the title track from their second album, and a medley of songs from their first two albums, the same medley they’d been playing on their recent tour. There is so much good material in those albums that it is hard to pick out highlights but the energy when the band kicks into the “Stranger in Your Soul” portion of that medley is remarkable. This five CD, 2 Blu-ray set, nearly four and a half hours of music, is accompanied by an artbook (which I have not yet seen as of this writing, but reports are that it is pretty great.) The members of Transatlantic have been clear that the future of the band is in question. All four members have busy recording and touring schedules and finding a slot in the calendar when all four schedules allow them to work together is challenging. This deluxe set is a worthy cap to Transatlantic’s career and well worth checking out. Bob Keeley ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. Into The Blue 24:26 2. In Held ('Twas) In I 16:46 3. Shine 7:54 4. We All Need Some Light 8:56 CD 2: The Whirlwind 1. Overture/Whirlwind 9:23 2. The Wind Blew Them All Away 6:00 3. On The Prowl 7:17 4. A Man Can Feel 6:19 5. Out Of The Night 4:32 6. Rose Colored Glasses 7:58 7. Evermore 4:17 8. Set Us Free 4:48 9. Lay Down Your Life 5:00 10. Pieces Of Heaven 2:09 11. Is It Really Happening? 9:12 12. Dancing With Eternal Glory/Whirlwind (Reprise) 12:48 CD 3: The Absolute Universe - Part 1 1. Overture 9:09 2. Reaching For The Sky 5:37 3. Higher Than The Morning 5:11 4. The Darkness In The Light 5:16 5. Take Now My Soul 3:49 6. Bully 2:10 7. Rainbow Sky 3:05 8. Looking For The Light 3:53 9. The World We Used To Know 9:22 CD 4: The Absolute Universe - Part 2 1. The Sun Comes Up Today 5:23 2. Love Made A Way (Prelude) 2:28 3. Owl Howl 6:52 4. Solitude 5:46 5. Belong 3:14 6. Lonesome Rebel 2:43 7. Can You Feel It 3:10 8. Looking For The Light (Reprise) 5:06 9. The Greatest Story Never Ends 3:43 10. Love Made A Way 7:34 CD5: 1. Bridge Across Forever 6:42 2. The Final Medley: I. Duel With The Devil II. My New World III. All Of The Above IV. Stranger In Your Soul 26:33 ..::OBSADA::.. Drums, Percussion, Vocals - Mike Portnoy Guitar, Keyboards, Vocals - Ted Leonard Guitar, Vocals - Roine Stolt Keyboards, Acoustic Guitar, Vocals - Neal Morse Bass, Bass [Pedals], Vocals - Pete Trewavas Backing Vocals - Amy Pippin, April Zachary, Debbie Bressee, Julie Harrison Cello - Gideon Klein Percussion - Philip Martin Viola - Claire Whitcomb Violin [1] - Josee Weigand Klein Violin [2] - Kristi Smith https://www.youtube.com/watch?v=YuAgUHnVnBk SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 17:39:28
Rozmiar: 612.92 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Nowy album koncertowy supergrupy Transatlanttic Live at Morsefest 2022: The Absolute Whirlwind ukaże się 26 kwietnia 2024 roku nakładem Inside Out Music. Został on zarejestrowany podczas słynnego Morsefestu. Morsefest organizowany jest przez Neala Morse'a od 2014 roku w Nashville, w stanie Tennessee. Weekendowe wydarzenie zazwyczaj celebruje muzykę solowych projektów Neala i innych zespołów z nim związanych. Jednak z każdą edycją Morsefestu publiczność zadawała pytanie: kiedy Neal Morse, Mike Portnoy, Roine Stolt i Pete Trewavas wystąpią na tym wydarzeniu? W 2022 roku, podczas 9. edycji Morsefestu, ostatecznie to się stało. W 2021 roku Transatlantic wydał piąty album The Absolute Universe. Ponieważ motto zespołu brzmi: "More Is Never Enough", The Absolute Universe został wydany w dwóch różnych wersjach - The Breath of Life (Abridged version) i Forevermore (Extended version). Ponadto zespół połączył te dwie wersje w edycji Ultimate. Po tym, jak restrykcje związane z pandemią covid ostatecznie zostały zniesione, zespół rozpoczął w kwietniu 2022 roku trasę koncertową, która zakończyła się w weekend 29 i 30 kwietnia na Morsefest. Podczas tego weekendu grupa zaoferowała dwa wieczory. Pierwszego zagrała w całości, po raz pierwszy od 10 lat, swój klasyczny album The Whirlwind. Dodatkowo muzycy zaprezentowali również Into the Blue i Shine z albumu Kaleidoscope oraz klasyczną balladę We All Need Some Light. Drugiego dnia The Absolute Universe - The Ultimate Edition został wykonany w wersji łączącej wszystkie tytuły z dwóch edycji albumu. Wieczór zakończył się mieszanką tytułów z dwóch pierwszych albumów zespołu, w tym All of the Above, My New World i Stranger In Your Soul. Grupa po raz pierwszy występowała razem z chórem i sekcją smyczkową, co sprawiło, że te koncerty okazały się niezwykle wyjątkowe. Rzecz ukaże się w wersji Limited Deluxe 5 CD + 2 Blu-ray z obszerną 36-stronicową książeczką ze zdjęciami w twardej oprawie. Art Rock Międzynarodowa supergrupa Transatlantic ma na swoim koncie pięć albumów studyjnych i aż sześć (do tej pory) zestawów koncertowych, z których jeden nosił tytuł „More Is Never Enough”. Idealnie oddaje on wydawniczą filozofię zespołu, na co dowodem jest opublikowany pod koniec kwietnia kolejny box wypełniony nagraniami na żywo, zatytułowany „The Absolute Universe – Live At MorseFest 2022”. Czy przy tej ilości tego typu publikacji warto raz jeszcze poświęcić trochę czasu i (chcąc nabyć fizyczną wersję) pieniędzy, by zapoznać się z najnowszą propozycją kwartetu Neal Morse – Roine Stolt – Pete Trewavas – Mike Portnoy? Moją odpowiedź na to pytanie znajdą Państwo na końcu tego tekstu. Ale po kolei. W ubiegłym roku ukazała się płyta „The Final Flight – Live At L’Olympia”, która dokumentowała ostatni występ trasy promującej album „The Absolute Universe”. Trasy, która rozpoczęła się w Glenside w USA 15 kwietnia 2022 roku. Dokładnie dwa tygodnie później muzycy dotarli do Cross Plains w Tennessee, by w Life Center Church wystąpić jako gwiazda organizowanego przez Neala festiwalu MorseFest. I to dwukrotnie – 29 i 30 kwietnia, każdego wieczoru przedstawiając publiczności inny set. Dodatkowo na scenie kwartetowi, oprócz etatowego na tej (i poprzedniej) trasie muzyka towarzyszącego w osobie Teda Leonarda (Enchant, Spock’s Beard, Pattern-Seeking Animals), pojawił się żeński chór (Debbie Bresee, Julie Harrison, Amy Pippin, April Zachary), kwartet smyczkowy (Josee Weigand Klein – 1. skrzypce, Kristi Smith – 2. skrzypce, Claire Withcomb – altówka i Gideon Klein – wiolonczela) oraz Philip Martin, który grał na dodatkowych instrumentach perkusyjnych. Zatem specjalnie na te dwa wieczory skład Transatlantic rozrósł się do 14 (!) osób. Pierwszy z wieczorów rozpoczął się od otwierającego płytę „Kaleidoscope” (2014) nagrania „Into The Blue”. Wspominałem, że na poprzedniej koncertowej płycie zabrakło przedstawicieli tego albumu, co dla mnie nie było specjalną wadą. Na szczęście tu wybrano najciekawszy fragment tamtego wydawnictwa. Jako trzecie w setliście pojawił się jeszcze utwór z tego albumu – „Shine”, zadedykowany (podobnie jak całe wydawnictwo) nieżyjącemu już wielkiemu fanowi zespołu, Paulowi Hanlonowi. Wykonanie zostało poprzedzone stosownym przemówieniem Neala. Cóż, nigdy nie byłem specjalnym fanem tego nagrania. Ot, zwykła piosenka. Jednak w tym kontekście wybrzmiała jakoś inaczej, bardziej przejmująco, chwytając za serce. Pierwszą część tego występu uzupełniają dwa nagrania z debiutu („SMPTe” (1999)), cover Procol Harum, od którego de facto zaczęła się historia Transatlantic, czyli „In Held ('Twas) in I” oraz utwór, który po prostu zawsze musi się pojawić, poprzedzony gitarowym duetem Morse – Stolt, „We All Need Some Light”. Tu został wzbogacony klimatyczną partią instrumentów smyczkowych, a główna linia wokalna podzielona została tradycyjnie pomiędzy Neala, Roine i Teda. Głównym daniem tego wieczoru była zagrana w całości suita „The Whirlwind”, która wypełnia drugi dysk audio. Porywająca prezentacja uznawanego za jedno z największych, a może i największe, dokonań grupy żadnego fana nie pozostawi obojętnym. Od pełnego symfonicznego rozmachu (kwartet smyczkowy robi tu różnicę) „Overture / Whirlwind” przez potężny „The Wind Blew Them All Away” (tu świetną pracę wykonują z kolei panie w chórkach), przebojowy „Out Of The Night”, cudownie nastrojowy „Rose Colored Glasses”, funkujący „Set Us Free”, zadziorny „Lay Down Your Life” (śpiewany przez Leonarda), mroczny „Is It Really Happening?” aż po wielki finał w postaci duetu „Dancing With Eternal Glory / Whirlwind (reprise)” muzycy zabierają nas na wspaniałą progrockową podróż swoim sterowcem. Drugi wieczór rozpoczął się od niemniej rewelacyjnego wykonania w całości albumu „The Absolute Universe”. Koncertową odsłonę najbardziej rozbudowanego wydawnictwa w karierze grupy opisałem przy okazji recenzji płyty „The Final Flight – Live At L'Olympia”, więc tu tylko wspomnę, że wzbogacone o dodatkowe głosy, perkusjonalia i, przede wszystkim, kwartet smyczkowy przedstawienie wersji „The Ultimate” naprawdę powala potęgą brzmienia. Na bis muzycy przygotowali nie lada gratkę w postaci dawno nie słyszanego na żywo nagrania tytułowego z drugiej płyty „Bridge Across Forever”. Na scenę powrócili tylko Neal Morse, Roine Stolt i kwartet smyczkowy. Głównym aktorem jest tu oczywiście ten pierwszy, przejmująco śpiewający na tle fortepianowego podkładu wzbogaconego o dźwięki skrzypiec, altówki i wiolonczeli oraz delikatnych gitarowych ozdobników. Po tym, niemal intymnym, utworze przyszłą pora na wielki finał w postaci wiązanki utworów z dwóch pierwszych płyt kwartetu. Ze sceny wybrzmiały połączone ze sobą fragmenty nagrań „Duet With The Devil”, „My New World”, “All Of The Above” i „Stranger In Your Soul”. Jeszcze tylko ukłony i pierwszy (i prawdopodobnie jedyny) występ Transatlantic na MorseFest dobiegł końca. Z opisu umieszczonego wewnątrz wydawnictwa można przeczytać, że był to także ostatni festiwal w tym miejscu, bo niedługo potem budynek został sprzedany. Ogromne przedsięwzięcie muzyczne – dwa wieczory, z których w każdym z nich zaprezentowany został inny set nagrań wypełnia prawie 4 i pół godzinny zestaw wydany z wielkim rozmachem. Pięknie prezentujący się 10-calowy artbook kryje w sobie aż pięć płyt kompaktowych oraz dwa Blu-raye. Niestety na tych dwóch ostatnich dyskach próżno szukać miksu przestrzennego w formacie 5.1, że o Dolby Atmos już nie wspomnę. Cóż, można było się spodziewać czegoś więcej niż tylko stereofonicznej ścieżki. Wizualnie to poprawnie zrealizowany materiał, bez fajerwerków. Czternaścioro muzyków, za plecami których umieszczone zostały trzy ekrany, na których wyświetlane były różne wizualizacje lub też zbliżenia artystów. Do tego raczej spokojne światła i pojawiające się od czasu do czasu dymy, które wprowadzały nutkę tajemniczości m.in. podczas prezentacji utworów „Solitude” czy „Bridge Across Forever”. Dodam, że w lipcu fani, którzy niekoniecznie czują potrzebę posiadania tak rozbudowanego wydawnictwa, a jednocześnie chcący postawić na półce zapis tego materiału w wersji fizycznej, będą mogli nabyć samodzielna wersję wizyjną umieszczoną na dwóch Blu-rayach w „zwykłym” pudełku. 25 lat po debiucie kwartet Stolt – Morse – Portnoy – Trewavas oddaje nam do rąk swoje, już siódme, koncertowe wydawnictwo. Wracając do zadanego we wstępie pytania – „Czy warto sięgnąć po nie?”- cóż, podchodziłem do niego z dużym dystansem i z półką wypełnioną poprzednimi koncertowymi dokumentami. Jednak koniec końców mogę odpowiedzieć, że tak. To po prostu swoiste „Greatest Hits Live” zespołu podane w wyśmienitej formie. Jeśli jest to już naprawdę ostatnia odsłona muzycznych przygód sterowca, to trzeba przyznać, że kłaniają się publiczności z właściwym sobie rozmachem. To doprawdy epickie wydawnictwo w typowym dla Transatlantic stylu. Tomasz Dudkowski There is something special about Morsefest. I finally got to attend in 2023 after years of buying all the videos and live recordings from each previous festival. While the Morsefest performances of Neal Morse’s catalog are maybe not the best ones I have in my collection, I still order them the minute they become available because there is a spirit in them and an emotional charge that is unique. Morsefest, is a two-evening concert, usually giving complete performances of two albums from Morse’s catalog along with some other songs. In fact, with the exception of 2023, Morse had gone out of his way to not play songs that had been played at Morsefest before. While they can be hard to find, each Morsefest recording brings something unique to the table and makes for enjoyable listening and viewing experiences. What also makes these weekends special is that Morse adds other musicians to augment his band: background singers, strings, brass, and another percussionist. It really is great to hear the expanded band. But the best thing is the camaraderie of sitting in the venue, a church near Morse’s home in northern Tennessee in the US, and meeting other fans who traveled from around the world to experience the event. Because you’re with the same people for two days, it quickly becomes a community. It seems like the musicians love it too. For many fans, 2022, with Transatlantic, was the holy grail of Morsefests. This super group, Morse, Roine Stolt, Mike Portnoy and Pete Trawavas, performing two of their albums in full with added musicians was like a prog fans’ dream come true and after 8 previous Morsefests, schedules finally aligned to allow Transatlantic to perform at the festival. So, what about the recordings? Did they capture that elusive “something” that makes Morsefests so special? There is nothing like being there, but these recordings do a great job of letting us experience what it may have been like. The discs for night one are for The Whirlwind and it is brilliant. This nearly 80-minute-long piece is one of the highlights of the band’s career and, while it had been quite a few years since they had performed the whole thing (they had played a 30-minute version on the last two tours, including the one they had completed just before Morsefest) the recording crackles with energy and life. It is pretty spectacular. One fun moment is when Morse gets so caught up in the moment that Portnoy has to remind him that he is supposed to be singing. He quickly jumps in but the band is so good that, without Portnoy mentioning it, we never would have known. The band was well-rehearsed for night two’s rendition of The Absolute Universe, coming just off their US tour and nailed this nearly 100-minute rendition, a merging of the three released studio versions. Being able to perform so much music over two nights is pretty amazing and they did it with skill and precision. The strings support the band exceptionally well and the additional voices fill out the sound nicely. Listen for the way the strings and voices support the primary riff in “Lay Down Your Life” from The Whirlwind and the way the “Overture” from the Absolute Universe gets enhanced. Auxiliary member of Transatlantic, Ted Leonard (Spock’s Beard, Pattern Seeking Animals), gets the chance to sing lead a bit on both nights in addition to supporting on guitar and keys. One of the questions fans talk about at Morsefest is “what other songs will they do?” Fans know that the bulk of the show will be the advertised albums but the bands usually add additional songs to fill out the evenings. Night one had the biggest surprises with the band’s first ever live performance of Procul Harum’s “In Held (Twas) in I.” The rest of the nearly an hour-long first set featured two tracks from Kaleidoscope, an album that was not represented at all on their 2022 tour, “Into the Blue” and “Shine.” Morse gave a bit of the back story to the writing of “Shine” and talked about visiting the home of Paul Hanlon, a person who had attended many Morsefests and was dying. Morse was so inspired by Hanlon’s attitude that he wrote “Shine” soon after. It gives the song special poignancy. They end the set with “We All Need Some Light,” a fitting way to follow “Shine.” Because night two’s centerpiece, The Absolute Universe, is a longer piece there was less room for other songs. The band “merely” gives a 35-minute encore with “Bridge Across Forever,” the title track from their second album, and a medley of songs from their first two albums, the same medley they’d been playing on their recent tour. There is so much good material in those albums that it is hard to pick out highlights but the energy when the band kicks into the “Stranger in Your Soul” portion of that medley is remarkable. This five CD, 2 Blu-ray set, nearly four and a half hours of music, is accompanied by an artbook (which I have not yet seen as of this writing, but reports are that it is pretty great.) The members of Transatlantic have been clear that the future of the band is in question. All four members have busy recording and touring schedules and finding a slot in the calendar when all four schedules allow them to work together is challenging. This deluxe set is a worthy cap to Transatlantic’s career and well worth checking out. Bob Keeley ..::TRACK-LIST::.. CD 1: 1. Into The Blue 24:26 2. In Held ('Twas) In I 16:46 3. Shine 7:54 4. We All Need Some Light 8:56 CD 2: The Whirlwind 1. Overture/Whirlwind 9:23 2. The Wind Blew Them All Away 6:00 3. On The Prowl 7:17 4. A Man Can Feel 6:19 5. Out Of The Night 4:32 6. Rose Colored Glasses 7:58 7. Evermore 4:17 8. Set Us Free 4:48 9. Lay Down Your Life 5:00 10. Pieces Of Heaven 2:09 11. Is It Really Happening? 9:12 12. Dancing With Eternal Glory/Whirlwind (Reprise) 12:48 CD 3: The Absolute Universe - Part 1 1. Overture 9:09 2. Reaching For The Sky 5:37 3. Higher Than The Morning 5:11 4. The Darkness In The Light 5:16 5. Take Now My Soul 3:49 6. Bully 2:10 7. Rainbow Sky 3:05 8. Looking For The Light 3:53 9. The World We Used To Know 9:22 CD 4: The Absolute Universe - Part 2 1. The Sun Comes Up Today 5:23 2. Love Made A Way (Prelude) 2:28 3. Owl Howl 6:52 4. Solitude 5:46 5. Belong 3:14 6. Lonesome Rebel 2:43 7. Can You Feel It 3:10 8. Looking For The Light (Reprise) 5:06 9. The Greatest Story Never Ends 3:43 10. Love Made A Way 7:34 CD5: 1. Bridge Across Forever 6:42 2. The Final Medley: I. Duel With The Devil II. My New World III. All Of The Above IV. Stranger In Your Soul 26:33 ..::OBSADA::.. Drums, Percussion, Vocals - Mike Portnoy Guitar, Keyboards, Vocals - Ted Leonard Guitar, Vocals - Roine Stolt Keyboards, Acoustic Guitar, Vocals - Neal Morse Bass, Bass [Pedals], Vocals - Pete Trewavas Backing Vocals - Amy Pippin, April Zachary, Debbie Bressee, Julie Harrison Cello - Gideon Klein Percussion - Philip Martin Viola - Claire Whitcomb Violin [1] - Josee Weigand Klein Violin [2] - Kristi Smith https://www.youtube.com/watch?v=YuAgUHnVnBk SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 17:35:50
Rozmiar: 1.78 GB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. This collection contains Rush’s peak progressive era that captured massive audiences all over the world. Over their careers, the members of Rush have been acknowledged as some of the most proficient players on their respective instruments, with each band member winning numerous awards. Legendary drummer Neil Peart sadly recently passed away on januari 7th 2020. He was known for his elaborate drum kit, really put his stamp on the iconic sound of Rush and wrote most of the bands lyrics. ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - Agora Ballroom, Cleveland, May 5th 1975: 1. Finding My Way 4:57 2. Best I Can 3:19 3. What You're Doing 5:23 4. Anthem 4:24 5. Beneath, Between & Behind 3:08 6. In The End 6:44 7. Fly By Night 2:49 8. Working Man 13:40 9. In The Mood 2:57 10. Need Some Love 3:05 11. Bad Boy 5:20 Recorded on April 7th, 1975 at the Cleveland Agora (and not May 1975 as the liner notes indicate). https://www.youtube.com/watch?v=iczmLtZueZ0 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 12
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 10:06:30
Rozmiar: 129.13 MB
Peerów: 8
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. This collection contains Rush’s peak progressive era that captured massive audiences all over the world. Over their careers, the members of Rush have been acknowledged as some of the most proficient players on their respective instruments, with each band member winning numerous awards. Legendary drummer Neil Peart sadly recently passed away on januari 7th 2020. He was known for his elaborate drum kit, really put his stamp on the iconic sound of Rush and wrote most of the bands lyrics. ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - Agora Ballroom, Cleveland, May 5th 1975: 1. Finding My Way 4:57 2. Best I Can 3:19 3. What You're Doing 5:23 4. Anthem 4:24 5. Beneath, Between & Behind 3:08 6. In The End 6:44 7. Fly By Night 2:49 8. Working Man 13:40 9. In The Mood 2:57 10. Need Some Love 3:05 11. Bad Boy 5:20 Recorded on April 7th, 1975 at the Cleveland Agora (and not May 1975 as the liner notes indicate). https://www.youtube.com/watch?v=iczmLtZueZ0 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 2
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 10:05:37
Rozmiar: 399.83 MB
Peerów: 10
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 4: John Peel's Sunday Concert, 8 November 1970 1. Introduction: John Peel 0:13 2. Rope Ladder To The Moon 10:32 3. Introduction: John Peel 0:34 4. Downhill And Shadows 13:00 5. Introduction: John Peel 0:25 6. Tanglewood '63 6:19 7. Introduction: John Peel 0:43 8. Time Lament 6:39 9. Introduction: John Peel 0:45 10. Lost Angeles 20:16 https://www.youtube.com/watch?v=oLE-SDRWbM8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 7
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 10:04:16
Rozmiar: 137.38 MB
Peerów: 8
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 4: John Peel's Sunday Concert, 8 November 1970 1. Introduction: John Peel 0:13 2. Rope Ladder To The Moon 10:32 3. Introduction: John Peel 0:34 4. Downhill And Shadows 13:00 5. Introduction: John Peel 0:25 6. Tanglewood '63 6:19 7. Introduction: John Peel 0:43 8. Time Lament 6:39 9. Introduction: John Peel 0:45 10. Lost Angeles 20:16 https://www.youtube.com/watch?v=oLE-SDRWbM8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 4
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 10:02:50
Rozmiar: 346.50 MB
Peerów: 1
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Amerykańska edycja (z 20-stronnicowym bookletem) prawdopodobnie jednej z trzech-czterech najciekawszych, rockowych płyt z Brazylii - a dla fana cięższych, progresywnych brzmień bez wątpienia najlepszej! Wydany w 1973 roku debiutancki album zawierał dość przejrzystą i bardzo dobrze wyprodukowaną mieszankę ciężkich, gitarowych brzmień, po części akustycznych ballad oraz dość mięsistego, progresywnego grania z klawiszami oraz okazjonalnym saksofonem i fletem. Spośród 7 nagrań dwa trwają aż po 10 minut i kolejne dwa po 6. W sumie jest to granie mało typowe dla tamtego rejonu - brzmiące bardziej jak... portugalskojęzyczny album z Jugosławii (np. debiut Time)... Dodatkowo 2 dokonałe, heavyrockowe bonusy z rzadkiego singla z 1971 roku ..::TRACK-LIST::.. 1. Um Passo A Frente 9:11 2. Razão De Existir 4:40 3. Bye My Friend 2:59 4. Epitáfio 6:07 5. Tempos Constantes 5:38 6. A Esfera 3:43 7. Neste Rock Forever 10:07 Bonus Tracks: 8. Sem Nada 3:49 9. 18:30 Parte 1/ Os Hemadecons Cantavam Em Coro Choooo 5:32 ..::OBSADA::.. Acoustic Guitar, Lead Guitar, Harmonica, Vocals - Pedro Lima Bass, Vocals - Arnaldo Brandão Drums, Vocals - Gustavo Schroeter Electric Piano - Luiz Eça (tracks: 1) Flute, Saxophone - Ion Muniz Organ [Hammond], Guitar, Vocals - Renato Ladeira https://www.youtube.com/watch?v=Ryil1EqLkOc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 4
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:57:56
Rozmiar: 371.39 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Amerykańska edycja (z 20-stronnicowym bookletem) prawdopodobnie jednej z trzech-czterech najciekawszych, rockowych płyt z Brazylii - a dla fana cięższych, progresywnych brzmień bez wątpienia najlepszej! Wydany w 1973 roku debiutancki album zawierał dość przejrzystą i bardzo dobrze wyprodukowaną mieszankę ciężkich, gitarowych brzmień, po części akustycznych ballad oraz dość mięsistego, progresywnego grania z klawiszami oraz okazjonalnym saksofonem i fletem. Spośród 7 nagrań dwa trwają aż po 10 minut i kolejne dwa po 6. W sumie jest to granie mało typowe dla tamtego rejonu - brzmiące bardziej jak... portugalskojęzyczny album z Jugosławii (np. debiut Time)... Dodatkowo 2 dokonałe, heavyrockowe bonusy z rzadkiego singla z 1971 roku ..::TRACK-LIST::.. 1. Um Passo A Frente 9:11 2. Razão De Existir 4:40 3. Bye My Friend 2:59 4. Epitáfio 6:07 5. Tempos Constantes 5:38 6. A Esfera 3:43 7. Neste Rock Forever 10:07 Bonus Tracks: 8. Sem Nada 3:49 9. 18:30 Parte 1/ Os Hemadecons Cantavam Em Coro Choooo 5:32 ..::OBSADA::.. Acoustic Guitar, Lead Guitar, Harmonica, Vocals - Pedro Lima Bass, Vocals - Arnaldo Brandão Drums, Vocals - Gustavo Schroeter Electric Piano - Luiz Eça (tracks: 1) Flute, Saxophone - Ion Muniz Organ [Hammond], Guitar, Vocals - Renato Ladeira https://www.youtube.com/watch?v=Ryil1EqLkOc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 7
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:56:21
Rozmiar: 118.74 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 3: John Peel's Sunday Concert, 8 March 1970 1. Lost Angeles 10:51 2. Interview: John Peel And Jon Hiseman 3. Downhill And Shadows 15:17 4. Announcement John Peel 5. Theme For An Imaginary Western 5:26 6. Announcement: John Peel 0:47 7. The Machine Demands A Sacrifice 13:33 8. Announcement: John Peel 9. Walking In The Park Sounds Of The 70s, 7 April 1970 10. Bring Out Your Dead 4:31 11. Time Lament 6:21 12. Daughter Of Time 8:16 https://www.youtube.com/watch?v=XY2RYm4Tqwc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:53:29
Rozmiar: 182.89 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 3: John Peel's Sunday Concert, 8 March 1970 1. Lost Angeles 10:51 2. Interview: John Peel And Jon Hiseman 3. Downhill And Shadows 15:17 4. Announcement John Peel 5. Theme For An Imaginary Western 5:26 6. Announcement: John Peel 0:47 7. The Machine Demands A Sacrifice 13:33 8. Announcement: John Peel 9. Walking In The Park Sounds Of The 70s, 7 April 1970 10. Bring Out Your Dead 4:31 11. Time Lament 6:21 12. Daughter Of Time 8:16 https://www.youtube.com/watch?v=XY2RYm4Tqwc SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 7
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:52:32
Rozmiar: 474.73 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów. Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji. Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi? Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat. Paweł Nawara The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977. The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981. Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor. Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances. Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage. As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years. BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here. Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow. Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra. We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible. This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic. The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second). Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points. Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package. Warthur ..::TRACK-LIST::.. CD 13 - Rain Dances live: Live At The Colston Hall, Bristol 2nd October 1977: 1. Never Let Go BBC In Concert - Golders Green Hippodrome, 29th September 1977: 2. First Light 3. Metrognome 4. Unevensong 5. Rhayader / Rhayader Goes To Town 6. Skylines 7. Highways Of The Sun 8. Lunar Sea 9. Rain Dances 10. Never Let Go 11. One Of These Days I'll Get An Early Night ..::OBSADA::.. Andy Latimer - guitar, flute, vocals - see Camel 1973-1984 line-ups https://www.youtube.com/watch?v=yT07lhGikUA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 8
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:51:17
Rozmiar: 160.04 MB
Peerów: 8
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Po lekkim wakacyjnym wydawniczym marazmie sezon przedświąteczny prezentuje się całkiem bogato. Wśród wielu zapowiedzianych pozycji, o których będę sukcesywnie pisał, szczególnie interesująco wygląda imponujący box, jakże uwielbianej przeze mnie grupy Camel. Wydawnictwo „Air Born: The MCA & Decca Years 1973-1984” przygotowano z okazji 50-lecia ukazania się pierwszego longplaya formacji. Będzie ono zawierać aż 27 płyt CD (!!!) oraz 5 Blu-Ray’ów. Zestaw wypełnią zremasterowane wersje wszystkich albumów studyjnych, koncertowych oraz singli zrealizowanych przez Camel dla wytwórni MCA i Decca. Do tego dojdą trzy recitale dla BBC: BBC Radio One „In Concert” – 6 czerwiec 1974, BBC Radio One „In Concert” – 22 kwiecień 1975 oraz BBC „In Concert” – Golders Green Hippodrome – 29 wrzesień 1977. Kolejne trzy koncerty to na nowo zmiksowane występy: „Live at Marquee Club, London” – 20 czerwiec 1974, „Live at Hammersmith Odeon” – 14 kwiecień 1976 oraz „Live at Hammersmith Odeon” – 1 październik 1977. Wszystkie te zapisy były co prawda już publikowane jako bonusy na poprzednich edycjach albumów zespołu, ale w nieco chaotyczny i nieuporządkowany sposób. Teraz będzie można ich wysłuchać w całości. Nader ciekawie i obiecująco przestawiają się studyjne (w większości niepublikowane) bonusy, pochodzące z sesji do poszczególnych albumów. Nie ma ich dużo, ale na pewno przysporzą sporo radości fanom formacji. Odrzutem z pierwszego albumu jest utwór „Sarah”. Aż pięć nagrań, które trafiły na płytę „Mirage”, otrzymamy dodatkowo także we wczesnych wersjach demo z 15 czerwca 1973r. Dwa mniej znane nagrania „Autumn” i „Riverman”, zespół zrealizował gdzieś pomiędzy longplayami „Mirage” i „The Snow Goose”. Krążek „Moonmadness” uzupełnią m.in. trzy studyjne dema. I wreszcie utwór „Captured” z płyty „Nude” usłyszymy we wczesnej, nieznanej dotąd wersji. Jakby tego było mało, albumy „Camel”, „Mirage”, „The Snow Goose”, „Moonmadness” i „Nude” otrzymujemy także w zupełnie nowych miksach stereo oraz 5.1. Ogromna szkoda, że w podobny sposób nie opracowano pozostałych płyt. Być może nie udało się odnaleźć taśm z zapisami wielośladowymi? Jeśli chodzi o materiały wideo, to poza paroma klipami i fragmentami występów z TV znajdą się tam koncerty: BBC TV „The Old Grey Whistle Test” – 21 czerwiec 1975, Live at Hammersmith Odeon – 1 październik 1977 oraz film „Pressure Points”. Pudełko uzupełni oczywiście gruba książka oraz plakat. Paweł Nawara The box features 27 CDs & five blu-rays and includes newly remastered versions of every Camel album and single issued between 1973 and 1984, but also includes new stereo and 5.1 Surround Sound versions of five albums, as well as new mixes of three concerts; The Marquee Club, London 1974, Hammersmith Odeon 1976 and Hammersmith Odeon 1977. The package also features previously unreleased outtakes from album recording sessions and BBC Radio ‘In Concert’ appearances from 1974, 1975, 1977 and 1981. Emerging just in time to honour the 50th anniversary of their debut album, Air Born is a sprawling boxed set which, as the title implies, celebrates their years spent with MCA and Decca. This was not always a happy time in terms of the band's relationship with Decca; in particular, after Andy Ward suffered a mental health crisis and attempted suicide, Andrew Latimer wanted to put the band on hiatus for a while to give Ward a chance to recuperate, but heartlessly Decca demanded that Camel put out a new studio album anyway - and pressured them to make it commercially friendly on top of that - which is what led to the critical stumble of The Single Factor. Still, musically speaking this covers the music which Camel built their legacy on and more besides. Full remasters (and, for some select albums, additional stereo remixes) of all the Camel studio releases from their debut to Stationary Traveller are, naturally, included, along with a range of supplementary material ranging from unreleased studio tracks through to full live performances. Much of this stuff has emerged in one form or another as bonus tracks over time, but there are a few significant bits of material which are new to this release. The major scoop of the collection is the full demo tape the band recorded in between their debut album and Mirage, which finds early versions of almost all the Mirage tracks present - only Freefall from that album is missing, and instead we get The Traveller, a Uriah Heep-ish piece which seems to have been abandoned as being more in keeping with their debut album's sound than Mirage's. In terms of sound quality, the demo is top notch, and captures the band's musical growth since they recorded their self-titled album marvellously, forming a hitherto-missing link between that and Mirage. As for the live material, this is largely a mixture of BBC sessions and material released elsewhere, though there are enhancements and additions here and there. Early live performances include the take on God of Light Revisited originally recorded for the Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dance Hall release, a funky, Santana-influenced piece. Again, this has been fairly widely repackaged as a bonus track on some issue or other over the years. BBC sessions here include a June 1974 recording showcasing the band fresh from the release of Mirage, a more expansive 1975 offering giving extensive extracts from The Snow Goose (with the band on excellent form and proving they didn't need the orchestra to evoken the album's magic live), their excellent appearance on The Old Grey Whistle Test, and a 1977 Sight and Sound In Concert appearance from the Rain Dances lineup primarily focused on that album but also including great takes on Snow Goose material, Never Let Go from the debut, and an absolutely stellar take on Lunar Sea from Moonmadness. Much of this material has shown up as bonus tracks or on bootlegs over the years, but it's nice to get it in fairly definitive versions here. Rather than presenting A Live Record in either its original or expanded configurations, the box instead offers the complete original live recordings from the different shows which made up that release. This includes a full set from the Marquee Club in October 1974, in which the band both burn through excellent renditions of Mirage-era material and road test compositions which would later make it onto The Snow Goose. The sound quality on this is remarkably good - perhaps the best of any of the pre-Goose live offerings here - and it's interesting how the Snow Goose compositions differ to account for the lack of an orchestra in tow. Naturally, there's also the Royal Albert Hall full performance of The Snow Goose with orchestra from 1975, which would form the basis of the second disc of A Live Record; this is enhanced by an encore performance of Lady Fantasy, skillfully adapted to account for the orchestra. We also get a full concert set from the Hammersmith Odeon in 1976; previously only smatterings of this had been borrowed for the extended CD version of A Live Record or on some reissues of Moonmadness, but having the full show to hand in its original running order is excellent. There's a few technical issues audible - notably some faint buzzing on a few tracks which could be down to the original tapes having an issue or might be indicative of some of the band's equipment having a bit of a moment, but this is a mild blemish easily overlooked, especially since some care seems to have been taken here to tidy up the lives tapes as best as possible. This live set is especially valuable since it provides a final showcase for the original lineup of Camel - some would say the classic lineup - prior to personnel shifts and their Rain Dances-era drift into a Canterbury-influenced direction. You get Latimer, Ward, Ferguson, and Bardens at the absolute top of their game, with a setlist drawn from some of the greatest albums not just in the Camel discography but in the progressive rock pantheon as a whole, with the setlist finally presented on disc more or less as it was conceived to be delivered onstage; when you think about it, that's absolutely fantastic. The band return to the Odeon in 1977 for a barnstorming set which, along with some stray tracks from other venues rounding off the Live Record material. The 1977 Odeon show is the fullest document of the Rain Dances lineup live on this set, and it's absolutely superb. Between that and the tracks from Bristol and Leeds, the Rain Dances period ends up being the era of the band that's perhaps best-represented by live material here (with The Snow Goose period a close second). Other live material in the collection includes a tightened-up reissue of the BBC session previously released as On the Road 1981 (including two tracks - Summer Lightning and Ice - not included on previous releases of the BBC session) and, lastly, a remaster of Pressure Points. Most prog fans will have at least some of the material here - though the new mixes of Camel, Mirage, The Snow Goose, Moonmadness, and Nude are good enough to be worth dipping into (and the previous mixes are also presented so you can judge which you prefer) - but even Camel fanatics probably won't have all of it. If you've got significant gaps to fill in your Camel collection - or if the prospect of all those live goodies have you salivating - it's highly worthwhile, offering the lion's share of their output in one package. Warthur ..::TRACK-LIST::.. CD 13 - Rain Dances live: Live At The Colston Hall, Bristol 2nd October 1977: 1. Never Let Go BBC In Concert - Golders Green Hippodrome, 29th September 1977: 2. First Light 3. Metrognome 4. Unevensong 5. Rhayader / Rhayader Goes To Town 6. Skylines 7. Highways Of The Sun 8. Lunar Sea 9. Rain Dances 10. Never Let Go 11. One Of These Days I'll Get An Early Night ..::OBSADA::.. Andy Latimer - guitar, flute, vocals - see Camel 1973-1984 line-ups https://www.youtube.com/watch?v=yT07lhGikUA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 7
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:50:13
Rozmiar: 457.97 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. This collection contains Rush’s peak progressive era that captured massive audiences all over the world. Over their careers, the members of Rush have been acknowledged as some of the most proficient players on their respective instruments, with each band member winning numerous awards. Legendary drummer Neil Peart sadly recently passed away on januari 7th 2020. He was known for his elaborate drum kit, really put his stamp on the iconic sound of Rush and wrote most of the bands lyrics. ..::TRACK-LIST::.. CD 2 - WQIV FM, Electric Lady, New York, December 5th 1974: 1. Finding My Way 5:22 2. Best I Can 3:13 3. In The Mood 3:44 4. Anthem 4:37 5. Need Some Love 3:06 6. Fly By Night 3:16 7. Here Again 9:19 8. Bad Boy 6:33 9. Working Man 12:23 https://www.youtube.com/watch?v=9HREL-SQ_eI SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 6
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:42:07
Rozmiar: 119.14 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. This collection contains Rush’s peak progressive era that captured massive audiences all over the world. Over their careers, the members of Rush have been acknowledged as some of the most proficient players on their respective instruments, with each band member winning numerous awards. Legendary drummer Neil Peart sadly recently passed away on januari 7th 2020. He was known for his elaborate drum kit, really put his stamp on the iconic sound of Rush and wrote most of the bands lyrics. ..::TRACK-LIST::.. CD 2 - WQIV FM, Electric Lady, New York, December 5th 1974: 1. Finding My Way 5:22 2. Best I Can 3:13 3. In The Mood 3:44 4. Anthem 4:37 5. Need Some Love 3:06 6. Fly By Night 3:16 7. Here Again 9:19 8. Bad Boy 6:33 9. Working Man 12:23 https://www.youtube.com/watch?v=9HREL-SQ_eI SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 19
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 09:41:02
Rozmiar: 340.33 MB
Peerów: 1
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wiosną 1977 r. odbyła się sesja tria SBB, które po sukcesach na Zachodzie urastało do najważniejszej polskiej formacji rockowej. Jesienią 1978 r. ukazał się ich czwarty, szokujący fioletową okładką album "Ze słowem biegnę do Ciebie" - jeden z najciekawszych w bogatej dyskografii zespołu. Lider Józef Skrzek przygotował tylko dwie kompozycje. Do tytułowej słowa napisał Julian Matej. Grupa doskonale czuła się we wzbogaconych o improwizacje formach. Najważniejszym instrumentem klawiszowym Skrzeka był Minimoog, korzystał także z Clavinetu Hohnera, koncertowego SLM Spectrum i fortepianu elektrycznego Fender-Rhodes, bluesowe frazy grał na harmonijce ustnej i śpiewał. Gitarzysta Apostolis Anthimos sięgnął także po buzuki - ludowy instrument z rodzimej Grecji. Razem z SBB fani zespołu odkrywali nowe, elektroniczne brzmienia i harmonie. W mocnych uderzeniach perkusisty Jerzego Piotrowskiego było dużo rockowej energii, a ostre gitarowe riffy Apostolisa, który był wtedy najoryginalniejszym gitarzystą na polskiej scenie, stanowiły ciekawy kontrast dla elektronicznych plam dźwiękowych. Marek Dusza ..::TRACK-LIST::.. 1. Ze słowem biegnę do ciebie (muz. J. Skrzek, sł. J. Matej) 19:20 2. Przed premierą (muz. J. Skrzek) 19:40 ..::OBSADA::.. Guitar - Apostolis Antymos Percussion - Jerzy Piotrowski Synthesizer [Moog], Clavinet, Mellotron, Electric Piano [Fender Piano], Vocals - Józef Skrzek https://www.youtube.com/watch?v=OI24_Mtc_kY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-30 10:00:25
Rozmiar: 208.36 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wiosną 1977 r. odbyła się sesja tria SBB, które po sukcesach na Zachodzie urastało do najważniejszej polskiej formacji rockowej. Jesienią 1978 r. ukazał się ich czwarty, szokujący fioletową okładką album "Ze słowem biegnę do Ciebie" - jeden z najciekawszych w bogatej dyskografii zespołu. Lider Józef Skrzek przygotował tylko dwie kompozycje. Do tytułowej słowa napisał Julian Matej. Grupa doskonale czuła się we wzbogaconych o improwizacje formach. Najważniejszym instrumentem klawiszowym Skrzeka był Minimoog, korzystał także z Clavinetu Hohnera, koncertowego SLM Spectrum i fortepianu elektrycznego Fender-Rhodes, bluesowe frazy grał na harmonijce ustnej i śpiewał. Gitarzysta Apostolis Anthimos sięgnął także po buzuki - ludowy instrument z rodzimej Grecji. Razem z SBB fani zespołu odkrywali nowe, elektroniczne brzmienia i harmonie. W mocnych uderzeniach perkusisty Jerzego Piotrowskiego było dużo rockowej energii, a ostre gitarowe riffy Apostolisa, który był wtedy najoryginalniejszym gitarzystą na polskiej scenie, stanowiły ciekawy kontrast dla elektronicznych plam dźwiękowych. Marek Dusza ..::TRACK-LIST::.. 1. Ze słowem biegnę do ciebie (muz. J. Skrzek, sł. J. Matej) 19:20 2. Przed premierą (muz. J. Skrzek) 19:40 3. Odejście - bonus ..::OBSADA::.. Guitar - Apostolis Antymos Percussion - Jerzy Piotrowski Synthesizer [Moog], Clavinet, Mellotron, Electric Piano [Fender Piano], Vocals - Józef Skrzek https://www.youtube.com/watch?v=OI24_Mtc_kY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-30 09:03:51
Rozmiar: 155.80 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 'Phantasmagoria' była kolejną świetną i zróżnicowaną, progresywną płytą, na której znalazły się takie wspaniałości jak 6-minutowy, zmienny 'Marie Antoinette' oraz piękna ballada 'Melinda (More Or Less)' - jeden z najpiękniejszych momentów w całej twórczości Curved Air! Great Britain is my favorite country. I mean, come on, they have The Police, Genesis, The Beatles (my all-time favorite), Gentle Giant, The Who, ELP, James, Bass and Double Diamond (beer), Gryphon and Camel. Can you really ask for more? Well, you certainly can add Curved Air. Yep, THE progressive band with THE girl who sings. I know, girls are not always welcome in the prog world, but this time, it actually fits. Sonja Kristina has a mysterious voice. At least, the way she uses it makes it mysterious. She slightly changes her voice throughout the album, depending of the feel of the song. Sometimes she sings tragically (Marie Antoinette, Melinda, Over and Above) and sometimes in a bit of Brigitte Bardot's way (Phantasmagoria). Great news, by now. Plus, a skilled violin player named Darryl Way. I knew this guy from Trace's second album called BIRDS. He obviously have an impressive classical background, and he uses his violin very well in almost every song. The song Cheetah is showing what he's capable of. More good news now! And the general feel of the album is comparable to...humm, Alice in Wonderland on an 'acid lysergic 25' trip? No kidding. Hey, who would really care about Marie-Antoinette, a woman of ancient France who got her head cutten by the Revolution? The theme of Not quite the Same is obvious, and I won't comment it! There's a small number called Ultra-Vivaldi, and it's..well..Vivaldi ultra fast. More weirdness is coming in the second half. The title song (Phantasmagoria) is catchy and could easily been played in a horror B- movie called The Monster Club (from United Kingdom actually) or in an old Castlevania video game. Man, whatever those smoked in studio has to be prohibited! (maybe the studio's rug? cokcroaches? Licking african frogs?) It's a REALLY WEIRD album. I find it more funny than weird actually. They had tremendously good ideas. Many songs are very STRANGE but the're actually clever, futuristic (track 7. Hear it and believe it was 1972...so advanced for it's time!) and catchy. And the keyboards uses are good, excellent I should say, from start to finish. Well, this band had it all. But, there's a major problem. This is THE example of how a good band can be ruined by...bad production. This album sounds muffled and choked. Too bad, because there's lots of subtilities and talent-showing (especially in the keyboards and violin) in the music. For example, the harpsicord in Melinda More or Less is almost unaudible. More frustrating, many cool guitar and keyboards passages in Marie-Antoinette are inexistant unless you stick your ear to your stereo speakers (no kidding). Man, this is frustrating! Because we're missing a bit the feel of the album with this problem. Remains the songs, sometimes funny (Not quite the same), floating (Melinda More or Less), entertaining (Phantasmagoria), scary (Whose Shoulder are you Looking Anyway?), talent-packed (Cheetah), dramatically spinning (Over and Above). Lots of great ideas, humor, talent by the ton, voice by Kristina (ou la la), dazzling talent of Darryl Way (more ou la la). I'm telling you, this record has it all....if you concentrate enough to bypass the production. Menswear Amazing followup to "Second Album", the final album with (more or less) the original lineup (the band had trouble keeping bassists), the difference here, of course, the band was on to their third bassist, Mike Wedgwood (later of CARAVAN, for the albums "Cunning Stunts" and "Blind Dog at St. Dunstans"). A more elaborate album than before thanks to the inclusion of strings and horns, not to mention a jazzier album. The first two songs, "Marie Antoinnette" and "Melinda (More or Less)" are stunning ballads that's firmly in familiar CURVED AIR territory. These two songs gives more fuel in the fire that I feel Sonja Kristina was one of the best female vocalist around! "Not Quite the Same" is a rather dirty number about masturbation, while "Cheetah" is an instrumental piece dominated by Darryl Way's violin. "Ultra-Vivaldi" is Francis Monkan's time to shine, where he gives an electronic take on Vivaldi on his VCS-3 synth (of course this wasn't the first time the band explored Vivaldi, as demonstrated on "Air Conditioning", their debut). Side two finds the band being more experimental. For example, a Monkman experiment called "Whose Shoulder Are You Locking" which involved Sonja Kristina electronically modifying her voice in to a synthesizer and computer, which ends up sounding like a vocoder (I understand this experiment also involved one of the guys who worked for Electronic Music Studios, the same company responsible for the VCS-3/Synthi "A" synthesizers), and I'm sure this gave Electronic Music Studios (EMS) an idea to develop a vocoder. "Over and Above" is a wonderful jazzy number, dominated by vibraphones, with lots of horns and strings. There are some quirky passages that brings to minds Frank ZAPPA or GENTLE GIANT. "Once a Ghost Always a Ghost" is the closing number, another quirky number, with more jazzy passages and horns. What a great album that I should have tried so long ago, it's not even funny! Proghead ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - Phantasmagoria (1972): 1. Marie Antoinette 2. Melinda (More Or Less) 3. Not Quiet The Same 4. Cheetah 5. Ultra-Vivaldi 6. Phantasmagoria 7. Whose Shoulder Are You Look Over Anyway? 8. Over And Above 9. Once A Ghost, Always A Ghost Bonus Track: 10. Sarah's Concern ..::OBSADA::.. Sonja Kristina - vocals (1-3,6-9), acoustic guitar (2) Francis Monkman - guitar (1,4), electric piano (1,8), harpsichord (2,4,9), piano (3,6), synth (3,8), organ (6,8), tubular bells & gong (8), percussion (9) Darryl Way - violin (2-4,6,8), piano (1), synth (1,3), vocals, tubular bells (1), Mellotron (1) Mike Wedgwood - bass, acoustic (6) & electric (9) guitars, vocals (1,6,8,9), percussion (9) Florian Pilkington-Miksa - drums, percussion (9) With: Annie Stewart - flute (2) Crispian Steele-Perkins - trumpet (3,8) Paul Cosh - trumpet (3,8) Jim Watson - trumpet (3,8) George Parnaby - trumpet (3) Chris Pyne - trombone (3) Alan Gout - trombone (3,8) David Purser - trombone (3,8) Steve Saunders - trombone (3,8) Frank Ricotti - xylophone (8), vibes (8,9), congas (9) Mal Linwood-Ross - percussion (9) Colin Caldwell - percussion (9) Jean Akers - percussion (9) Doris the Cheetah - cheetah roar (4) https://www.youtube.com/watch?v=rrT_8J6D5MY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-19 16:55:56
Rozmiar: 96.02 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 'Phantasmagoria' była kolejną świetną i zróżnicowaną, progresywną płytą, na której znalazły się takie wspaniałości jak 6-minutowy, zmienny 'Marie Antoinette' oraz piękna ballada 'Melinda (More Or Less)' - jeden z najpiękniejszych momentów w całej twórczości Curved Air! Great Britain is my favorite country. I mean, come on, they have The Police, Genesis, The Beatles (my all-time favorite), Gentle Giant, The Who, ELP, James, Bass and Double Diamond (beer), Gryphon and Camel. Can you really ask for more? Well, you certainly can add Curved Air. Yep, THE progressive band with THE girl who sings. I know, girls are not always welcome in the prog world, but this time, it actually fits. Sonja Kristina has a mysterious voice. At least, the way she uses it makes it mysterious. She slightly changes her voice throughout the album, depending of the feel of the song. Sometimes she sings tragically (Marie Antoinette, Melinda, Over and Above) and sometimes in a bit of Brigitte Bardot's way (Phantasmagoria). Great news, by now. Plus, a skilled violin player named Darryl Way. I knew this guy from Trace's second album called BIRDS. He obviously have an impressive classical background, and he uses his violin very well in almost every song. The song Cheetah is showing what he's capable of. More good news now! And the general feel of the album is comparable to...humm, Alice in Wonderland on an 'acid lysergic 25' trip? No kidding. Hey, who would really care about Marie-Antoinette, a woman of ancient France who got her head cutten by the Revolution? The theme of Not quite the Same is obvious, and I won't comment it! There's a small number called Ultra-Vivaldi, and it's..well..Vivaldi ultra fast. More weirdness is coming in the second half. The title song (Phantasmagoria) is catchy and could easily been played in a horror B- movie called The Monster Club (from United Kingdom actually) or in an old Castlevania video game. Man, whatever those smoked in studio has to be prohibited! (maybe the studio's rug? cokcroaches? Licking african frogs?) It's a REALLY WEIRD album. I find it more funny than weird actually. They had tremendously good ideas. Many songs are very STRANGE but the're actually clever, futuristic (track 7. Hear it and believe it was 1972...so advanced for it's time!) and catchy. And the keyboards uses are good, excellent I should say, from start to finish. Well, this band had it all. But, there's a major problem. This is THE example of how a good band can be ruined by...bad production. This album sounds muffled and choked. Too bad, because there's lots of subtilities and talent-showing (especially in the keyboards and violin) in the music. For example, the harpsicord in Melinda More or Less is almost unaudible. More frustrating, many cool guitar and keyboards passages in Marie-Antoinette are inexistant unless you stick your ear to your stereo speakers (no kidding). Man, this is frustrating! Because we're missing a bit the feel of the album with this problem. Remains the songs, sometimes funny (Not quite the same), floating (Melinda More or Less), entertaining (Phantasmagoria), scary (Whose Shoulder are you Looking Anyway?), talent-packed (Cheetah), dramatically spinning (Over and Above). Lots of great ideas, humor, talent by the ton, voice by Kristina (ou la la), dazzling talent of Darryl Way (more ou la la). I'm telling you, this record has it all....if you concentrate enough to bypass the production. Menswear Amazing followup to "Second Album", the final album with (more or less) the original lineup (the band had trouble keeping bassists), the difference here, of course, the band was on to their third bassist, Mike Wedgwood (later of CARAVAN, for the albums "Cunning Stunts" and "Blind Dog at St. Dunstans"). A more elaborate album than before thanks to the inclusion of strings and horns, not to mention a jazzier album. The first two songs, "Marie Antoinnette" and "Melinda (More or Less)" are stunning ballads that's firmly in familiar CURVED AIR territory. These two songs gives more fuel in the fire that I feel Sonja Kristina was one of the best female vocalist around! "Not Quite the Same" is a rather dirty number about masturbation, while "Cheetah" is an instrumental piece dominated by Darryl Way's violin. "Ultra-Vivaldi" is Francis Monkan's time to shine, where he gives an electronic take on Vivaldi on his VCS-3 synth (of course this wasn't the first time the band explored Vivaldi, as demonstrated on "Air Conditioning", their debut). Side two finds the band being more experimental. For example, a Monkman experiment called "Whose Shoulder Are You Locking" which involved Sonja Kristina electronically modifying her voice in to a synthesizer and computer, which ends up sounding like a vocoder (I understand this experiment also involved one of the guys who worked for Electronic Music Studios, the same company responsible for the VCS-3/Synthi "A" synthesizers), and I'm sure this gave Electronic Music Studios (EMS) an idea to develop a vocoder. "Over and Above" is a wonderful jazzy number, dominated by vibraphones, with lots of horns and strings. There are some quirky passages that brings to minds Frank ZAPPA or GENTLE GIANT. "Once a Ghost Always a Ghost" is the closing number, another quirky number, with more jazzy passages and horns. What a great album that I should have tried so long ago, it's not even funny! Proghead ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - Phantasmagoria (1972): 1. Marie Antoinette 2. Melinda (More Or Less) 3. Not Quiet The Same 4. Cheetah 5. Ultra-Vivaldi 6. Phantasmagoria 7. Whose Shoulder Are You Look Over Anyway? 8. Over And Above 9. Once A Ghost, Always A Ghost Bonus Track: 10. Sarah's Concern ..::OBSADA::.. Sonja Kristina - vocals (1-3,6-9), acoustic guitar (2) Francis Monkman - guitar (1,4), electric piano (1,8), harpsichord (2,4,9), piano (3,6), synth (3,8), organ (6,8), tubular bells & gong (8), percussion (9) Darryl Way - violin (2-4,6,8), piano (1), synth (1,3), vocals, tubular bells (1), Mellotron (1) Mike Wedgwood - bass, acoustic (6) & electric (9) guitars, vocals (1,6,8,9), percussion (9) Florian Pilkington-Miksa - drums, percussion (9) With: Annie Stewart - flute (2) Crispian Steele-Perkins - trumpet (3,8) Paul Cosh - trumpet (3,8) Jim Watson - trumpet (3,8) George Parnaby - trumpet (3) Chris Pyne - trombone (3) Alan Gout - trombone (3,8) David Purser - trombone (3,8) Steve Saunders - trombone (3,8) Frank Ricotti - xylophone (8), vibes (8,9), congas (9) Mal Linwood-Ross - percussion (9) Colin Caldwell - percussion (9) Jean Akers - percussion (9) Doris the Cheetah - cheetah roar (4) https://www.youtube.com/watch?v=rrT_8J6D5MY SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-19 16:52:59
Rozmiar: 271.30 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Colosseum came together in 1968, the brainchild of virtuoso drummer Jon Hiseman and saxophonist Dick Heckstall-Smith (who had played together in the Graham Bond Organisation and John Mayall’s Bluesbreakers). Teaming with bass guitarist Tony Reeves and keyboard player Dave Greenslade, the line-up of the band was completed with the recruitment of guitarist and vocalist James Litherland. Their debut album, “Those About to Die Salute You” was was one of the first successful attempts to fuse Jazz, Blues and Rock reaching number 15 on the UK album chart. Their second album, “Valentyne Suite,” was the first release on the Progressive Vertigo imprint and spent nine weeks on the UK album chart, peaking at number 15. The album’s focal point was the three part “Valentyne Suite” which earned the band critical praise and is now regarded as a milestone in early Progressive Rock. In the USA and Canada the album appeared in different form in 1970 as “The Grass is Greener” remixed and featuring new member Dave “Clem” Clempson (guitar, vocals), who replaced James Litherland in the group. The album also featured a series of songs unreleased in the UK. Released on the Vertigo in December 1970, “Daughter of Time” heralded another line-up change within the group, featuring new recruits Mark Clarke (bass) and the distinctive lead vocalist Chris Farlowe. The album spent five weeks in UK Top 30. A series of UK concerts were recorded in 1971 and were issued in June of that year as the double LP “ Colosseum Live,” a UK Top 20 hit. Colosseum dis-banded in October 1971, but were to reform in 1994. This Esoteric Recordings release also features studio bonus tracks and an additional CD of further live recordings from 1971. - 6xCD BOXED SET CELEBRATING THE WORK OF COLOSSEUM RECORDED BETWEEN 1968 AND 1971. - A REMASTERED SET INCLUDING THE ALBUMS ‘THOSE ABOUT TO DIE SALUTE YOU’, ‘VALENTYNE SUITE’, ‘THE GRASS IS GREENER’, ‘DAUGHTER OF TIME’ AND ‘COLOSSEUM LIVE’ PLUS AN ADDITIONAL 12 BONUS TRACKS DRAWN FROM STUDIO SESSIONS AND LIVE RECORDINGS. - INCLUDES AN ILLUSTRATED BOOK WITH ESSAY. - COVERAGE ON ALL SPECIALIST AND NATIONAL RADIO, REVIEWS IN UNCUT, MOJO, RECORD COLLECTOR AND CLASSIC ROCK MAGAZINES AND ALL PRESS, RELEVANT WEBSITES AND FANZINES. JACOPO VIGEZZI "The Grass Is Greener" to w zasadzie amerykański odpowiednik "Valentyne Suite". Bardzo mocno różni się jednak od swojego europejskiego pierwowzoru. Nie było innego wyjścia, skoro "The Kettle" i znaczna część tytułowej "Valentyne Suite" w Stanach zostały już opublikowane na "Those Who Are About to Die Salute You". Pojawił się zatem pomysł, aby dograć nowe utwory. W międzyczasie ze składu Colosseum odszedł jednak śpiewający gitarzysta James Litherland. Jego następcą został David "Clem" Clempson, wcześniej członek bluesrockowego tria Bakerloo. Ponieważ nowe utwory zostały nagrane już z jego udziałem, zdecydowano by muzyk zarejestrował także wokal i gitarę na miejsce oryginalnych partii Litherlanda w trzech z czterech utworów powtarzających się z "Valentyne Suite" (jedynie "Elegy" pozostawiono bez zmian). Te kontrowersyjne, choć uzasadnione zmiany w zasadzie niewiele zmieniły. Clempson to co najmniej tak samo dobry gitarzysta i równie przeciętny wokalista. Problem stanowią cztery nowe utwory, które ewidentnie powstawały w pośpiechu. W większości są to cudze kompozycje. "Jumping Off the Star" opiera się na jazzowym utworze pianisty Mike'a Taylora, u którego boku karierę zaczynali Jon Hiseman i Tony Reeves. Niewiele jednak zostało z oryginału. Dodano nie tylko tekst, ale też całość zagrano w stricte rockowy sposób. Jeszcze nigdy wcześniej zespół nie nagrał tak zwyczajnego kawałka. Są tu co prawda całkiem fajne partie gitary, basu i perkusji, a brzmienie dopełniają organy oraz odgłosy dzwonów, ale brakuje wcześniejszej kreatywności, a także tego mniej konwencjonalnego podejścia, które wyróżniało Colosseum spośród innych grup. "Rope Ladder to the Moon" to z kolei kompozycja Jacka Bruce'a z jego solowego debiutu "Songs for a Tailor". Co ciekawe, Hiseman i Heckstall-Smith wzięli udział w nagraniu tamtego albumu, choć akurat w tym kawałku nie wystąpili. W nowej wersji utwór nabrał bardziej jazzrockowego charakteru, ale przy okazji gdzieś uciekł intrygujący klimat pierwowzoru. Najsłabiej prezentuje się wariacja na temat "Bolera" Maurice'a Ravela, na którą muzycy kompletnie nie mieli pomysłu - te bardziej rockowe partie zupełnie tu nie pasują, brzmią strasznie kuriozalnie. Całości dopełnia autorski utwór "Lost Angeles", zdecydowanie najlepszy z tej czwórki, z naprawdę udanymi partiami wszystkich instrumentalistów, choć bardzo nijako zaśpiewany. "The Grass Is Greener" to dość dziwne i bardzo niedopracowane wydawnictwo, składające się głównie z bardzo podobnych (ratujących całość powtórek z "Valntyne Suite") lub wyraźnie słabszych (na czele z przeokropnym "Bolero") wersji wcześniej znanych kompozycji. Nawet bardzo ładna okładka została tutaj dziwacznie przyciemniona i wygląda dużo gorzej niż na "Valentyne Suite". Nic dziwnego, że zespół i wydawca niespecjalnie wykazywali chęć publikacji tego materiału poza Stanami. Jedynie utwory "Rope Ladder to the Moon", "Bolero" i tutejsza wersja "The Grass Is Greener" doczekały się oficjalnej premiery dzięki składance "The Collectors' Colosseum" z 1971 roku. Znalazł się na niej także "Jumping Off the Star", ale z oryginalną partią wokalną zastąpioną śpiewem Chrisa Farlowe, którego przyjęto do zespołu, gdy zdano sobie sprawę z wokalnych ograniczeń Clempsona. Ponadto, "Rope Ladder to the Moon" i "Lost Angeles" weszły do koncertowego repertuaru grupy i można je usłyszeć na albumie "Live", zresztą w wykonaniach znacznie przebijających wersje studyjne. Paweł Pałasz ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - The Grass Is Greener (1970): 1. Jumping Off The Sun 3:35 2. Lost Angeles 5:32 3. Elegy (Vocals James Litherland) 3:12 4. Butty’s Blues 6:45 5. Rope Ladder To The Moon 3:43 6. Bolero 5:29 7. The Machine Demands A Sacrifice 2:50 8. The Grass Is Always Greener 7:37 ..::OBSADA::.. Dave Greenslade - organ, keyboards, vocals Dick Heckstall-Smith - saxophone Jon Hiseman - drums Dave 'Clem' Clempson - guitar, vocals Tony Reeves - bass James Litherland - vocals (on 'Elegy') https://www.youtube.com/watch?v=XxSmfRZ0ysI SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-19 09:48:35
Rozmiar: 90.64 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Colosseum came together in 1968, the brainchild of virtuoso drummer Jon Hiseman and saxophonist Dick Heckstall-Smith (who had played together in the Graham Bond Organisation and John Mayall’s Bluesbreakers). Teaming with bass guitarist Tony Reeves and keyboard player Dave Greenslade, the line-up of the band was completed with the recruitment of guitarist and vocalist James Litherland. Their debut album, “Those About to Die Salute You” was was one of the first successful attempts to fuse Jazz, Blues and Rock reaching number 15 on the UK album chart. Their second album, “Valentyne Suite,” was the first release on the Progressive Vertigo imprint and spent nine weeks on the UK album chart, peaking at number 15. The album’s focal point was the three part “Valentyne Suite” which earned the band critical praise and is now regarded as a milestone in early Progressive Rock. In the USA and Canada the album appeared in different form in 1970 as “The Grass is Greener” remixed and featuring new member Dave “Clem” Clempson (guitar, vocals), who replaced James Litherland in the group. The album also featured a series of songs unreleased in the UK. Released on the Vertigo in December 1970, “Daughter of Time” heralded another line-up change within the group, featuring new recruits Mark Clarke (bass) and the distinctive lead vocalist Chris Farlowe. The album spent five weeks in UK Top 30. A series of UK concerts were recorded in 1971 and were issued in June of that year as the double LP “ Colosseum Live,” a UK Top 20 hit. Colosseum dis-banded in October 1971, but were to reform in 1994. This Esoteric Recordings release also features studio bonus tracks and an additional CD of further live recordings from 1971. - 6xCD BOXED SET CELEBRATING THE WORK OF COLOSSEUM RECORDED BETWEEN 1968 AND 1971. - A REMASTERED SET INCLUDING THE ALBUMS ‘THOSE ABOUT TO DIE SALUTE YOU’, ‘VALENTYNE SUITE’, ‘THE GRASS IS GREENER’, ‘DAUGHTER OF TIME’ AND ‘COLOSSEUM LIVE’ PLUS AN ADDITIONAL 12 BONUS TRACKS DRAWN FROM STUDIO SESSIONS AND LIVE RECORDINGS. - INCLUDES AN ILLUSTRATED BOOK WITH ESSAY. - COVERAGE ON ALL SPECIALIST AND NATIONAL RADIO, REVIEWS IN UNCUT, MOJO, RECORD COLLECTOR AND CLASSIC ROCK MAGAZINES AND ALL PRESS, RELEVANT WEBSITES AND FANZINES. JACOPO VIGEZZI "The Grass Is Greener" to w zasadzie amerykański odpowiednik "Valentyne Suite". Bardzo mocno różni się jednak od swojego europejskiego pierwowzoru. Nie było innego wyjścia, skoro "The Kettle" i znaczna część tytułowej "Valentyne Suite" w Stanach zostały już opublikowane na "Those Who Are About to Die Salute You". Pojawił się zatem pomysł, aby dograć nowe utwory. W międzyczasie ze składu Colosseum odszedł jednak śpiewający gitarzysta James Litherland. Jego następcą został David "Clem" Clempson, wcześniej członek bluesrockowego tria Bakerloo. Ponieważ nowe utwory zostały nagrane już z jego udziałem, zdecydowano by muzyk zarejestrował także wokal i gitarę na miejsce oryginalnych partii Litherlanda w trzech z czterech utworów powtarzających się z "Valentyne Suite" (jedynie "Elegy" pozostawiono bez zmian). Te kontrowersyjne, choć uzasadnione zmiany w zasadzie niewiele zmieniły. Clempson to co najmniej tak samo dobry gitarzysta i równie przeciętny wokalista. Problem stanowią cztery nowe utwory, które ewidentnie powstawały w pośpiechu. W większości są to cudze kompozycje. "Jumping Off the Star" opiera się na jazzowym utworze pianisty Mike'a Taylora, u którego boku karierę zaczynali Jon Hiseman i Tony Reeves. Niewiele jednak zostało z oryginału. Dodano nie tylko tekst, ale też całość zagrano w stricte rockowy sposób. Jeszcze nigdy wcześniej zespół nie nagrał tak zwyczajnego kawałka. Są tu co prawda całkiem fajne partie gitary, basu i perkusji, a brzmienie dopełniają organy oraz odgłosy dzwonów, ale brakuje wcześniejszej kreatywności, a także tego mniej konwencjonalnego podejścia, które wyróżniało Colosseum spośród innych grup. "Rope Ladder to the Moon" to z kolei kompozycja Jacka Bruce'a z jego solowego debiutu "Songs for a Tailor". Co ciekawe, Hiseman i Heckstall-Smith wzięli udział w nagraniu tamtego albumu, choć akurat w tym kawałku nie wystąpili. W nowej wersji utwór nabrał bardziej jazzrockowego charakteru, ale przy okazji gdzieś uciekł intrygujący klimat pierwowzoru. Najsłabiej prezentuje się wariacja na temat "Bolera" Maurice'a Ravela, na którą muzycy kompletnie nie mieli pomysłu - te bardziej rockowe partie zupełnie tu nie pasują, brzmią strasznie kuriozalnie. Całości dopełnia autorski utwór "Lost Angeles", zdecydowanie najlepszy z tej czwórki, z naprawdę udanymi partiami wszystkich instrumentalistów, choć bardzo nijako zaśpiewany. "The Grass Is Greener" to dość dziwne i bardzo niedopracowane wydawnictwo, składające się głównie z bardzo podobnych (ratujących całość powtórek z "Valntyne Suite") lub wyraźnie słabszych (na czele z przeokropnym "Bolero") wersji wcześniej znanych kompozycji. Nawet bardzo ładna okładka została tutaj dziwacznie przyciemniona i wygląda dużo gorzej niż na "Valentyne Suite". Nic dziwnego, że zespół i wydawca niespecjalnie wykazywali chęć publikacji tego materiału poza Stanami. Jedynie utwory "Rope Ladder to the Moon", "Bolero" i tutejsza wersja "The Grass Is Greener" doczekały się oficjalnej premiery dzięki składance "The Collectors' Colosseum" z 1971 roku. Znalazł się na niej także "Jumping Off the Star", ale z oryginalną partią wokalną zastąpioną śpiewem Chrisa Farlowe, którego przyjęto do zespołu, gdy zdano sobie sprawę z wokalnych ograniczeń Clempsona. Ponadto, "Rope Ladder to the Moon" i "Lost Angeles" weszły do koncertowego repertuaru grupy i można je usłyszeć na albumie "Live", zresztą w wykonaniach znacznie przebijających wersje studyjne. Paweł Pałasz ..::TRACK-LIST::.. CD 3 - The Grass Is Greener (1970): 1. Jumping Off The Sun 3:35 2. Lost Angeles 5:32 3. Elegy (Vocals James Litherland) 3:12 4. Butty’s Blues 6:45 5. Rope Ladder To The Moon 3:43 6. Bolero 5:29 7. The Machine Demands A Sacrifice 2:50 8. The Grass Is Always Greener 7:37 ..::OBSADA::.. Dave Greenslade - organ, keyboards, vocals Dick Heckstall-Smith - saxophone Jon Hiseman - drums Dave 'Clem' Clempson - guitar, vocals Tony Reeves - bass James Litherland - vocals (on 'Elegy') https://www.youtube.com/watch?v=XxSmfRZ0ysI SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-19 09:45:08
Rozmiar: 263.27 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 2: Radio 1 Jazz Workshop, 17 July 1969 1. Elegy (Take 1) 3:01 2. I Can't Live Without You 4:45 3. Walking In The Park 4:16 4. Those About To Die (Take 1) 6:27 5. Butty's Blues (Take 1) 6:50 6. Mandarin 6:32 7. The Grass Is Greener 2:00 Top Gear, 22 November 1969 8. Interview With Dick Heckstall-Smith 1:40 9. Lost Angeles 8:45 10. Arthur's Moustache 6:26 Unknown Session Late 1969 / Early 1970 11. Jumping Off The Sun 3:27 12. Them For An Imaginary Western 3:54 13. Take Me Back To Doomsday 2:29 14. Lost Angeles (Partial) 1:26 15. Angle 3:52 16. The Machine Demands A Sacrifice 2:43 https://www.youtube.com/watch?v=CGLswpkSvWg SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-04 11:10:52
Rozmiar: 159.87 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 2: Radio 1 Jazz Workshop, 17 July 1969 1. Elegy (Take 1) 3:01 2. I Can't Live Without You 4:45 3. Walking In The Park 4:16 4. Those About To Die (Take 1) 6:27 5. Butty's Blues (Take 1) 6:50 6. Mandarin 6:32 7. The Grass Is Greener 2:00 Top Gear, 22 November 1969 8. Interview With Dick Heckstall-Smith 1:40 9. Lost Angeles 8:45 10. Arthur's Moustache 6:26 Unknown Session Late 1969 / Early 1970 11. Jumping Off The Sun 3:27 12. Them For An Imaginary Western 3:54 13. Take Me Back To Doomsday 2:29 14. Lost Angeles (Partial) 1:26 15. Angle 3:52 16. The Machine Demands A Sacrifice 2:43 https://www.youtube.com/watch?v=CGLswpkSvWg SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-04 11:07:45
Rozmiar: 423.17 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 1: Top Gear, 19 January 1969 [At that point, the name of the band was Jon Hiseman's Colosseum] 1. The Road She Walked Before 2:51 2. Backwater Blues 5:01 3. A Whiter Shade Of Powell 2:46 Symonds On Sunday, 16 March 1969 4. Walking In The Park 3:21 5. Interview With Jon Hiseman 0:59 6. Beware The Ides Of March 4:06 7. Plenty Hard Luck 2:38 Johnnie Walker, 24 May 1969 8. Elegy 3:01 9. Walking In The Park 4:17 10. Butty's Blues 5:57 11. I Can't Live Without You 4:46 Top Gear, 6 July 1969 12. Elegy 2:48 13. The Grass Is Greener 7:23 14. Hiseman's Condensed History Of Mankind 2:28 15. February's Valentyne 6:16 Symonds On Sunday, 20 July 1969 16. Elegy 3:05 17. The Road She Walked Before 2:22 18. Walking In The Park 3:39 19. Butty's Blues 3:11 https://www.youtube.com/watch?v=PxiW1LykMbE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-04 08:41:55
Rozmiar: 166.27 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Pierwsze w pełni autoryzowane wydawnictwo, składające się z ponad 60 zremasterowanych nagrań z występów dla BBC, z lat 1969-1971. Wiele wcześniej niepublikowanych. Dodatkowo 44-stronicowy booklet ze zdjęciami i wywiadami z byłymi członkami zespołu oraz wprowadzeniem autorstwa Pete'a Browna. ..::TRACK-LIST::.. CD 1: Top Gear, 19 January 1969 [At that point, the name of the band was Jon Hiseman's Colosseum] 1. The Road She Walked Before 2:51 2. Backwater Blues 5:01 3. A Whiter Shade Of Powell 2:46 Symonds On Sunday, 16 March 1969 4. Walking In The Park 3:21 5. Interview With Jon Hiseman 0:59 6. Beware The Ides Of March 4:06 7. Plenty Hard Luck 2:38 Johnnie Walker, 24 May 1969 8. Elegy 3:01 9. Walking In The Park 4:17 10. Butty's Blues 5:57 11. I Can't Live Without You 4:46 Top Gear, 6 July 1969 12. Elegy 2:48 13. The Grass Is Greener 7:23 14. Hiseman's Condensed History Of Mankind 2:28 15. February's Valentyne 6:16 Symonds On Sunday, 20 July 1969 16. Elegy 3:05 17. The Road She Walked Before 2:22 18. Walking In The Park 3:39 19. Butty's Blues 3:11 https://www.youtube.com/watch?v=PxiW1LykMbE SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-04 08:39:12
Rozmiar: 382.75 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Drugi, doskonały album zawierający m.in. przebojowy, singlowy 'Back Street Luv' oraz wyśmienity, 13-minutowy 'Piece Of Mind'. CURVED AIR are one of those bands from classic period of prog development that I missed checking while being a crazy fan of record buying in my teens. I had only heard of their fame and occasionally read a few articles in magazines but never had I stumbled upon any of their albums. Especially in time when THE POLICE were popular during New Wave, I occasionally found their name connected with drummer S. Copeland and I was like "hmmmm, what's this?" Thanks to PA (:-)) I got a sample listening to "Back Street Luv" and it immediately caught my attention. But when I listened to the whole "Second Album" I could not help but wondering - how is possible this music never got much popularity like other bands from the era? To be sure, this is 1971, the year when classic prog acts like YES or GENESIS just released their first fully developed albums. "Second Album" is surely not worse than "Nursery" or "Yes Album", and in some respect it is even equally interesting. Female vocal and electric violin gives unique listening experience that was not often found at that time. Sonja Kristina is perhaps not so elaborated or skilled vocalist like Sandy Denny or Annie Haslam but she is firm, energetic, emotional and delivers excellent songs. "Young Mother", "Backstreet Luv", "Puppets" and "Pieace of Mind" are prog masterpieces with very good of combination between violin, organ, synths and guitars, all arranged in largely vivid, rhythmic songs. "You Know" with its combination of male/female vocals, hints at JEFFERSON AIRPLANE, with excellent guitar solo. Mellotron-filled "Puppets" is one of the best prog ballads I heard. I don't know whether I would the same opinon, had I heard this long time back but now I can only say - wow! This is an unjustly forgotten gem of British progressive rock of early 1970s and should be given a second chance. Now or never! Seyo After the dramatic debut of Air Conditioning,Curved Air really got into their stride on this album.The whole album has an quirky atmosphere.Playful yet brooding. The musicianship is exquisite and Sonja Kristina's vocals at times otherworldly. Track one,Young Mother fades in with a bubbling VCS3 synth reminicent to Pink Floyd's On the Run then bursts into a tango with mellotron strings and a 'gypsy' violin with the VCS3 bubbling away until it too counterpoints the violin in a similar 'gypsy'-style. Quite wonderful. The next and probably most famous Curved Air track is next.Back Street Love. Jumbo (Track 3) is a beautiful ballad with Sonja Kristina accompanied by strings,not unlike Renaissance. Up next is You Know. A funky clavinet(?) tune with some excellent sustained guitar playing by Francis Monkman. Track 5 is Puppets.A beautiful,brooding tune with a clockwork beat Everdance is next up. a driving,violin led piece,going back to the 'gypsy'-style as described on Young Mother. Bright Summer's Day is an odd tune who's style Cockney Rebel would adopt a couple of years later. The last track is the 12 minute epic ,PIECE OF MIND.It starts it's journey with an almost Cecille B DeMille overture of tribal drumming,heavy piano ,synth-brass and eerie violin. Then their comes a total shift in tempo.The music builds and builds,runs spiraling away then rebuilds to a false crescendo and then it's all quiet. The rush gives way to a beautiful piano and strings interlude.We are soon on the build again.Getting ever more frantic.Then,you guessed it,another beautiful interlude,but this time Sonja has a trick up her sleeve.Over rolling piano and drums that makes me think of rolling waves,she reads a passage from T.S. Eliot's The Wasteland.All Change. The music takes yet another turn.Now we visit Morroco via the Who's Baba O'Reilly but in this case the violin is replaced by synth. And finally were back on the waves.The storm dissapearing into the distance and all is peaceful. Phew.Fantastic Man Erg ..::TRACK-LIST::.. CD 2 - Second Album (Released in 1971): 1. Young Mother 2. Back Street Luv 3. Jumbo 4. You Know 5. Puppets 6. Everdance 7. Bright Summer's Day '68 8. Piece Of Mind ..::OBSADA::.. Sonja Kristina - lead vocals Francis Monkman - lead guitar, keyboards, VCS3 synthesizer Darryl Way - electric violin, piano (5), vocals Ian Eyre - bass Florian Pilkington-Miksa - drums https://www.youtube.com/watch?v=aLNtXjNrWC8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-03 10:45:22
Rozmiar: 98.04 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Drugi, doskonały album zawierający m.in. przebojowy, singlowy 'Back Street Luv' oraz wyśmienity, 13-minutowy 'Piece Of Mind'. CURVED AIR are one of those bands from classic period of prog development that I missed checking while being a crazy fan of record buying in my teens. I had only heard of their fame and occasionally read a few articles in magazines but never had I stumbled upon any of their albums. Especially in time when THE POLICE were popular during New Wave, I occasionally found their name connected with drummer S. Copeland and I was like "hmmmm, what's this?" Thanks to PA (:-)) I got a sample listening to "Back Street Luv" and it immediately caught my attention. But when I listened to the whole "Second Album" I could not help but wondering - how is possible this music never got much popularity like other bands from the era? To be sure, this is 1971, the year when classic prog acts like YES or GENESIS just released their first fully developed albums. "Second Album" is surely not worse than "Nursery" or "Yes Album", and in some respect it is even equally interesting. Female vocal and electric violin gives unique listening experience that was not often found at that time. Sonja Kristina is perhaps not so elaborated or skilled vocalist like Sandy Denny or Annie Haslam but she is firm, energetic, emotional and delivers excellent songs. "Young Mother", "Backstreet Luv", "Puppets" and "Pieace of Mind" are prog masterpieces with very good of combination between violin, organ, synths and guitars, all arranged in largely vivid, rhythmic songs. "You Know" with its combination of male/female vocals, hints at JEFFERSON AIRPLANE, with excellent guitar solo. Mellotron-filled "Puppets" is one of the best prog ballads I heard. I don't know whether I would the same opinon, had I heard this long time back but now I can only say - wow! This is an unjustly forgotten gem of British progressive rock of early 1970s and should be given a second chance. Now or never! Seyo After the dramatic debut of Air Conditioning,Curved Air really got into their stride on this album.The whole album has an quirky atmosphere.Playful yet brooding. The musicianship is exquisite and Sonja Kristina's vocals at times otherworldly. Track one,Young Mother fades in with a bubbling VCS3 synth reminicent to Pink Floyd's On the Run then bursts into a tango with mellotron strings and a 'gypsy' violin with the VCS3 bubbling away until it too counterpoints the violin in a similar 'gypsy'-style. Quite wonderful. The next and probably most famous Curved Air track is next.Back Street Love. Jumbo (Track 3) is a beautiful ballad with Sonja Kristina accompanied by strings,not unlike Renaissance. Up next is You Know. A funky clavinet(?) tune with some excellent sustained guitar playing by Francis Monkman. Track 5 is Puppets.A beautiful,brooding tune with a clockwork beat Everdance is next up. a driving,violin led piece,going back to the 'gypsy'-style as described on Young Mother. Bright Summer's Day is an odd tune who's style Cockney Rebel would adopt a couple of years later. The last track is the 12 minute epic ,PIECE OF MIND.It starts it's journey with an almost Cecille B DeMille overture of tribal drumming,heavy piano ,synth-brass and eerie violin. Then their comes a total shift in tempo.The music builds and builds,runs spiraling away then rebuilds to a false crescendo and then it's all quiet. The rush gives way to a beautiful piano and strings interlude.We are soon on the build again.Getting ever more frantic.Then,you guessed it,another beautiful interlude,but this time Sonja has a trick up her sleeve.Over rolling piano and drums that makes me think of rolling waves,she reads a passage from T.S. Eliot's The Wasteland.All Change. The music takes yet another turn.Now we visit Morroco via the Who's Baba O'Reilly but in this case the violin is replaced by synth. And finally were back on the waves.The storm dissapearing into the distance and all is peaceful. Phew.Fantastic Man Erg ..::TRACK-LIST::.. CD 2 - Second Album (Released in 1971): 1. Young Mother 2. Back Street Luv 3. Jumbo 4. You Know 5. Puppets 6. Everdance 7. Bright Summer's Day '68 8. Piece Of Mind ..::OBSADA::.. Sonja Kristina - lead vocals Francis Monkman - lead guitar, keyboards, VCS3 synthesizer Darryl Way - electric violin, piano (5), vocals Ian Eyre - bass Florian Pilkington-Miksa - drums https://www.youtube.com/watch?v=aLNtXjNrWC8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-03 10:41:58
Rozmiar: 272.89 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Doskonały, limitowany hiszpański CD zawierający świetnie (choć nie perfekcyjnie) brzmiący, 50-minutowy koncert zarejestrowany w styczniu 1972 roku w belgijskim Charleroi, podczas trasy promującej LP "Nursery Cryme". Dodatkowo na tym 80-minutowym CD umieszczono zarejestrowany na żywo w studio belgijskiej TV, 30-minutowy występ z marca 1972 - w doskonałej jakości i po raz pierwszy na CD w odpowiedniej prędkości, gdyż wszystkie materiały video grają nieco za szybko! Co ciekawe - na okładce CD widnieje klasyczne zdjęcie grupy, dokładnie ze styczniowego występu! ..::TRACK-LIST::.. 1. Happy The Man 4:25 2. Stagnation 9:23 3. The Fountain of Salmacis 8:44 4. Twilight Alehouse 8:55 5. The Musical Box 10:24 6. The Return Of Giant Hogweed 7:49 Bonus Tracks: 7. The Fountain of Salmacis 7:32 8. Twilight Alehouse 6:02 9. The Musical Box 9:56 10. The Return Of Giant Hogweed 5:56 Recorded live during 'Nusery Cryme' tour at Palais Des Beaux Arts, Charleroi, Belgium on 16th January 1972. Bonus tracks recorded live in studio for 'Pop Shop' TV show in Brussels, Belgium on 20th March 1972. ..::OBSADA::.. Bass Guitar, Acoustic Guitar, Vocals - Mike Rutherford Drums, Percussion, Vocals - Phil Collins Electric Guitar, 12-String Acoustic Guitar - Steve Hackett Lead Vocals, Flute, Tambourine - Peter Gabriel Organ, Piano, Mellotron, Guitar, Vocals - Tony Banks https://www.youtube.com/watch?v=uBdDRP1HDw4 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-03 10:14:26
Rozmiar: 183.43 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
|